Апостальскі вікарыят Паўночнай Аравіі (лац.: Vicariatus Apostolicus Arabiae Septentrionalis) — апостальскі вікарыят Рымска-Каталіцкай царквы з цэнтрам у горадзе Манама, Бахрэйн. Апостальскі вікарыят Паўночнай Аравіі падпарадкоўваецца непасрэдна Святому Прастолу. Кафедральным саборам апостальскага вікарыята Паўночнай Аравіі з’яўляецца царква Святога Сэрца ў горадзе Манама, Бахрэйн.
Апостальскі вікарыят Паўночнай Аравіі распаўсюджвае сваю юрысдыкцыю на Бахрэйн, Катар, Кувейт і Саудаўскую Аравію. У апостальскім вікарыяце Паўночнай Аравіі дзейнічае 7 прыходаў: 4 прыходу ў Кувейце, 2 — у Бахрэйне і 1 — у Катары.
29 чэрвеня 1953 года года Рымскі Папа Пій XII выдаў булу «Quemadmodum dispensator», якой заснаваў апостальскую прэфектуру Кувейта, вылучыўшы яго з апостальскага вікарыята Аравіі (сёння — Апостальскі вікарыят Паўднёвай Аравіі). Пастырская апека над апостальскім вікарыятам Паўночнай Аравіі была даручана манахам з манаскага ордэна босых кармелітаў.
2 снежня 1954 года Рымскі Папа Пій XII выпусціў булу «Quandoquidem Christi», якой пераўтварыў апостальскую прэфектуру Кувейта ў апостальскі вікарыят.
У 1973 годзе ў апостальскім вікарыяце Кувейта быў адкрыты прыход для вернікаў візантыйскага абраду.
31 мая 2011 года апостальскі вікарыят распаўсюдзіў сваю юрысдыкцыю на Бахрэйн, Катар і Саудаўскую Аравію, якія належалі апостальскаму вікарыяту Аравіі і ў адпаведнасці з дэкрэтам «Bonum animarum» Кангрэгацыі евангелізацыі народаў быў пераназваны ў апостальскі вікарыят Паўночнай Аравіі.
У жніўні 2012 года цэнтр апостальскага вікарыята быў перанесены з горада Кувейт у горад Манама.
Літургічнай мовай у апостальскім вікарыяце Паўночнай Аравіі з’яўляецца арабская мова. У наш час вернікамі апостальскага вікарыята Паўночнай Аравіі з’яўляюцца галоўным чынам замежныя рабочыя, якія працуюць на нафтавых промыслах. Апостальскі вікарыят Паўночнай Аравіі таксама распаўсюджвае сваю юрысдыкцыю на вернікаў усходніх абрадаў.