У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Хатулёў. Анікіта Пятровіч Хатулёў (руск.: Аникита Петрович Хотулёв; 1871—1942)[1] — жывапісец.
Нарадзіўся ў 1871 г. Вучыўся ў майстэрні маскоўскага іканапісца Ц. І. Цюрына, затым у Маскоўскім вучылішчы жывапісу, скульптуры і дойлідства[1]. Атрымаў два малыя сярэбраныя медалі[2]. У 1896—1900 гадах вучыўся ў Вышэйшым мастацкім вучылішчы пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў у Санкт-Пецярбургу[3]. Атрымаў 2 лістапада 1900 г. званне мастака за карціну «Правінцыйная дапамога»[2].
Загадваў мастацкімі курсамі Таварыства рускіх мастакоў[4], дзе вучыўся ў 1918—1919 гг. М. М. Філіповіч[3]. Працаваў рэдактарам-мастаком ў штотыднёвым мастацка-сатырычным часопісе «Светает». Другі нумар часопіса быў канфіскаваны паліцыяй, а Хатулёў аштрафаваны[4].
Памёр у 1941[3] ці 1942 годзе[1].
Як мастак быў схільны да завостранай характарыстыкі мадэлі і жывапіснай нязмушанасці[3]. Вядомы ягоны партрэт беларускага дзеяча Івана Іванавіча Луцкевіча (1914), які захоўваецца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь.
Мастак Васіль Якаўлеў[ru] так апісваў Хатулёва пры першай сустрэчы[5]:
Гаспадар, Анікіта Пятровіч Хатулёў, вітаў нас клапатліва і ласкава. Невялікага росту, з шырокай барадой і хітра прыжмуранымі вочкамі, ён чымсьці нагадаў мне расстрыжанага папа.
Арыгінальны тэкст (руск.)
Хозяин, Аникита Петрович Хотулев, приветствовал нас хлопотливо и ласково. Небольшого роста, с широкой окладистой бородой и хитро прищуренными глазками, он чем-то напомнил мне расстриженного попа. |