У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Чыж (значэнні).
Андрэй Чыж (польск.: Andrzej Czyź), лац.: Andreas Czyź; 27 верасня 1763, Беларусь — 23 красавіка 1816, Полацк) — святар, педагог.
Уступіў у Таварыства Ісуса 13 жніўня 1783 г. у Полацку. Пасля выпрабаванняў у полацкім навіцыяце (1783—1785) выкладаў інфіму (1785—1786), граматыку, сінтаксіс і рускую мову (1787—1788), паэтыку і рускую мову (1788—1789), рыторыку і рускую мову (1789—1790) у Полацкім езуіцкім калегіуме. З 1790 па 1794 гг. праходзіў курс тэалогіі ў Полацку. У 1792 г. быў высвечаны на ксяндза[1].
Прафесар рыторыкі і паэтыкі (1794—1795) у Полацкім езуіцкім калегіуме. Рэгент канвікту і прафесар французскай мовы ў Магілёўскім езуіцкім калегіуме (1795—1797), прэфект школ у Полацку (1800—1802). У 1802—1806 гг. — рэгент езуіцкага канвікту ў Пецярбургу. Пасля пераўтварэння канвікту ў Высакародны калегіум (Collegium nobilium) быў яго нязменным рэктарам (1806—1815)[1] і заслужыў на гэтай пасадзе добрую памяць многіх сваіх вучняў[2]. 1813 г. — асістэнт генерала Таварыства Ісуса ў Расіі Тадэвуша Бжазоўскага[1].