У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дындовіч. Андрэй Дындовіч (Дэндовіч) (польск.: Andrzej Dyndowicz (Dendowicz); каля 1606, Мазовія — 27 верасня 1659, Воўчын[1]) — езуіцкі святар і педагог.
Уступіў у Таварыства Ісуса 19 жніўня 1624 г. у Вільні. Пасля выпрабаванняў у навіцыяце авалодваў педагагічным майстэрствам пад кіраўніцтвам слынных прафесараў Валенція Кёльнскага і Мацея Сарбеўскага ў настаўніцкай семінарыі пры Полацкім езуіцкім калегіуме (1626—1627). У 1627—1630 гг. вывучаў філасофію ў Пултуску. Выкладаў у шэрагу навучальных устаноў езуітаў, у тым ліку ў Гродзенскім калегіуме. Скончыў курс тэалогіі ў Віленскай акадэміі (1633—1637) і быў высвечаны ў сталіцы на ксяндза[2].
Прафесар рыторыкі для семінарыстаў-езуітаў у настаўніцкай семінарыі пры Віленскай акадэміі (1642—1643). Прафесар маральнай тэалогіі і прэфект школ у Аршанскім езуіцкім калегіуме (1643—1644), прэфект школ і прэфект музычнай бурсы у Смаленскім (1644—1646), Полацкім (1648—1649) і Пултускім (1652—1653) езуіцкіх калегіумах. Узначальваў калегіум у Оршы (1653—1655). Пад час ваенных падзей другой паловы 1650-х гг. займаўся місіянерскай дзейнасцю у вёсках, а таксама быў прыдворным прапаведнікам і вайсковым капеланам скарбніка ВКЛ (1655—1659)[2].