Андрэй Гуляшкі (7 мая 1914, Ракавіца, Балгарыя — 3 ліпеня 1995, Страсбур, Францыя) — балгарскі пісьменнік.
У 1930-40-х гадах супрацоўнічаў у левай прэсай. Пасля прыходу да ўлады ў Балгарыі камуністаў 9 верасня 1944 года быў рэдактарам шэрагу выданняў, галоўным рэдактарам часопіса «Пламык» (1956—1966), дырэктарам Народнага тэатра, галоўным рэдактарам часопіса «Сучаснік» (1972—1973), сакратаром Саюза балгарскіх пісьменнікаў (1956—1962), намеснікам старшыні СБП. У апошнія гады жыцця жыў у Сопаце.
Двойчы лаўрэат Дзімитровской прэміі (1951, 1959), Герой Сацыялістычнай Працы (1974). Лаўрэат прэміі Івана Вазава (1972). У 1971—1981 гадах — дэпутат Народнага сходу Балгарыі.
У сваёй творчасці ўздымаў філасофскія праблемы.
Самы знакаміты яго персанаж — контрразведчык Авакум Захаў, упершыню які з’явіўся ў рамане «Выпадак у Мамчылаве». Кнігі пра яго былі двойчы экранізаваны — у 1964 годзе выйшаў фільм «Прыгода апоўначы», а ў 1980 годзе — тэлесерыял «Прыгоды Авакума Захава».
Гуляшкі быў першым, хто зрабіў спробу напісаць новую кнігу пра Джэймса Бонда пасля смерці Яна Флемінга. Восенню 1965 года ў прэсе сталі з’яўляцца паведамленні пра тое, што Гуляшкі збіраецца выкарыстоўваць вобраз Бонда ў сваім чарговым рамане аб Авакума Захаве. Аднак калі раман быў скончаны, юрыдычныя прадстаўнікі Яна Флемінга забаранілі публікаваць раман з выкарыстаннем вобраза Джэймса Бонда. Тады Гуляшкі прыбраў ў персанажа адзін нуль, і ў выніку ў 1966 годзе выйшаў раман «Абакум Захаў супраць 07», дзе вобраз Бонда не быў скарыстаны.