Амафо́нная ры́фма — рыфма, у якой спалучаюцца словы-амафоны, г. зн. тыя, што гучаць аднолькава, але маюць рознае напісанне і сэнс. Характарам і выяўленчай сутнасцю такая рыфма блізкая да аманімічнай і каламбурнай. Амафонная рыфма сустракаецца ў фальклорных творах:
— Падымі, матуля, карытца, Вязём табе нявестачку сварыцца. — Нашто нам з нявестачкай сварыцца — Будзе мне нявестачка карыцца. Вельмі своеасабліва амафонную рыфму ўжыў Р. Барадулін у адным са сваіх вершаў пра Віцебшчыну:
Віцебшчына! Ты лёсам Ня выпешчана— Ты войнамі Выпесчана. У гэтым прыкладзе рэдкая гіпердактылічная амафонная рыфма (выпешчана — выпесчана), суаднесеная гукавым падабенствам яшчэ з адным, галоўным для ўсяго твора паняццем — роднай паэту Віцебшчынай, — набывае асаблівы сэнс. Зусім іншы, а менавіта — камічны, эфект стварае амафонная рыфма ў наступных радках Н. Гілевіча:
Хоць віном, а не вадзі́цай Поіш мяне, сваціца, — Не хачу з табой вадзі́цца, Бо ты любіш ва́дзіцца. У гэтым чатырохрадкоўі рэдкае спалучэнне амафоннай (вадзі́цай — вадзі́цца) з амаграфічнай (вадзі́цца — ва́дзіцца).