wd wp Пошук: ⬜

Аляксей Васільевіч Кажакоў

Трэба выправіць арфаграфію ў артыкуле!

Магчыма гэты машынны пераклад або выкарыстанне ненарматыўнага правапісу ці лексікону. Для спраўджэння існуюць адмысловыя праграмы.

Артыкул трэба вікіаформіць.

Няма або замала спасылак на іншыя артыкулы, а менавіта гіпертэкставасць — адна з пераваг Вікіпедыі.

Аляксей Васільевіч Кажакоў (7 мая 1931, вёска Ходараўка, Горацкі раён, Магілёўская вобласць) — савецкі і ўкраінскі мастак, графік, прафесар кампазіцыі Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры Украіны (1994), Заслужаны дзеяч мастацтва Украіны (1991), член Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны.

Біяграфія

Нарадзіўся 7 мая 1931 года ў в. Ходароўка Горацкага раёна Магілёўскай вобласці. Яго бацьку, Васіля Кажэку, удзельніка Вялікай Айчыннай вайны, адразу пасля заканчэння вайны накіравалі з Германіі на аднаўленне шахт Данбаса. Як толькі ён уладкаваўся на працу, адразу забраў дзяцей у Данецк (у той час г. Сталіна). У першы клас Аляксей пайшоў ужо ў г. Данецку. Яшчэ ў школе ён цікавіўся мастацтвам, добра маляваў, рабіў школьныя насценгазеты. І пасля заканчэння школы ў 1956—1961 гадах вучыўся ў Днепрапятроўскам мастацкім вучылішчы. Затым скончыў Кіеўскі дзяржаўны мастацкі інстытут у вучэбна-творчай майстэрні манументальнага жывапісу, якой кіраваў Народны мастак УССР Вілен Чеканюк і прафесар гісторыка-батальнага жывапісу, Народны мастак УССР Карп Трафіменка.

Пасля заканчэння інстытута працаваў у Кіеўскім мастацка-вытворчым камбінаце аддзялення Мастацкага фонду РСФСР (1967—1972). У 1972—1973 гадах – мастак-афарміцель у рэспубліканскім выдавецтве «Вясёлка» [1].

Педагагічная дзейнасць

З 1973 года А. В. Кажакоў выкладае спецыяльныя прадметы ў вучэбна-творчай майстэрні манументальнага жывапісу Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры Украіны. З 1978 г. — дацэнт, у 1994 годзе яму прысвоена званне прафесара. З 1989 па 1996 гг. абіраўся дэканам творчых факультэтаў.

З 2000 года кіруе вучэбна-творчай майстэрняй манументальнага жывапісу Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры. Ім распрацаваны праграмы па кампазіцыі, методыкі выкладання спецыяльных дысцыплін: «Сграффіта», «Мазаіка», «Вітраж», «Фрэска». Ён кіруе выкананнем студэнтамі курсавых і дыпломных работ адукацыйнага ўзроўню бакалаўрыяту і магістратуры, прафесійнай і творчай падрыхтоўкай аспірантаў.

Вучэбная праграма ў гэтай майстэрні пабудавана такім чынам, што кожны семестр студэнты асвойваюць адну з манументальных тэхнік, выконваючы пільны аналіз класічных і сучасных узораў. Кампазіцыйныя заданні таксама спрыяюць раскрыццю здольнасцяў навучэнцаў: ствараючы эскізы кампазіцый, сграффіта, фрэсак, мазаік для розных архітэктурных праектаў або для рэальных аб’ектаў з праяўкі кардона і рабяць гэта ў матэрыяле, навучэнцы набываюць неабходныя веды і навыкі творчасць [2].

З гэтай майстэрні выйшлі мастакі і некаторых з іх сталі членамі Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны, заслужанымі мастакамі Украіны, вядомымі не толькі ў Украіне, але і ў многіх краінах свету. Сярод іх вядомы мастак Дзмітрый Уладзіміравіч Калеснікаў.

Асноўныя накірункі творчасці

На думку кандыдата мастацтвазнаўства П. К. Несцярэнкі, для твораў А. В. Кажакова характэрны: мастацкае дасканаласць, філасофскі падтэкст ўтрымання, вытанчанасць каларыту і колеру, арыгінальнасць прасторавых рашэнняў [3].

Працуючы мастаком-манументалістам на мастацка-вытворчай фабрыцы Кіеўскага аддзялення Мастацкага фонду ён даказаў, што ў дасканаласці валодае тэхналагічнымі прыёмамі мазаікі, сграффіті, вітража, разьбы па дрэве, стварэння фрэсак і творча выкарыстоўвае асаблівасці кожнай тэхнікі, выкарыстоўваючы новыя матэрыялы. Некаторыя працы манументальна-дэкаратыўнага мастацтва выкананы ў творча распрацаваных уласных тэхніках.

Яго творчы стыль як жывапісца мае ярка выяўленыя індывідуальныя асаблівасці. Жанравы дыяпазон яго карцін вызначаецца тэматычнымі кампазіцыямі, перш за ўсё — краявідамі і нацюрмортамі. У малюнках пейзажаў ён выкарыстоўвае грубы мазок, раскрываючы матэрыяльную каштоўнасць прыроды. Кампазіцыйная сістэма гэтых работ адрозніваецца структурнай збалансаванасцю прасторавай структуры, якая раскрывае характэрныя рысы мясцовасці, яе рэльеф і незвычайную эмацыйную афарбоўку выбраных элементаў. У нацюрмортах А. В. Кажакова пераважае дэкаратыўная накіраванасць, тонкае танальная пабудова фарбаў[4].

Вядомы таксама як мастак-графік, і праявіў сябе найбольш вядомым мастаком у галіне кніжных ілюстрацый для выдавецтваў «Веселка», «Днепр» і «Малады». Ілюстрацыі адрозніваюцца асаблівай мастацкай пэўнасцю, канструктыўнай адпаведнасцю зместу кнігі.

Творы жывапісу і графікі

«Дед и внук», «Праздники» (1968)
«На южной границе» (1971)
«Октябрь в Киеве» (1972)
«Керченский причал», «Пароходы у причала» (1976)
«Судно на ремонте» (1977)
«Утро в порту», «Казацкая церковь»(1978)
«У кораблей» (1981)
«Необычный настроение», «Солнце в Ровенской»(1989)
«Женские силуэты» (1990)
«Дельтаплан в небе» (оба — 1991)
«Весна» (1992)
«Первое сентября» (1993)
«Над Бугом» (1999)
серия — «Река Буг и берега» (1997)
«За легендами Украины» (1997—1999)
«Горы Крыма» (1997—2001)
«Днестр — пограничный край» (1999)
«Дунай — пограничный край» (2000)
«Вилково» (2001)
«Горный Крым» — серыя з 30 карцін
«Подоконники из философом» (2008)
графіка «Поэт Николай Сингайвский» (1975)

Іллюстрацыі да кніг

«Песня про елочку» И. Неходы (1974),
«Золота гора до неба» Виктора Близнеца(1980),
«Веселые путешествия» Б. Чипа (1983)
«А что было дальше» Н. Кулик (1984)
«Облако и Маринка» Л. Ковальчука (1985; все — Киев) і інш.

Працы манументальна-дэкаратыўнага мастацтва

“Стэла герояў” (мазаіка, Крывы Рог)
вітражы і карціны ў памяшканнях Кіеўскага вышэйшага інжынерна-радыётэхнічнага вучылішча (1994—1999), ваеннага вучылішча сувязі ў Кіеве і школы № 2 г. Кіева.

Прызнанне

прафесар (1994)
Заслужаны дзеяч мастацтва Украіны (1991)
сябра Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны[5].

Зноскі

↑ Кіеўскі мастак Кожеков Аляксей Васільевіч // http://socrealizm.com.ua
↑ Майстерня манументального жывапісу прафесара О. У. Кожекова. https://web.archive.org/web/20140201225637/http://www.naoma.edu.ua/index.php?option=com_content&view=article&id=56&Itemid=302&lang=ua
↑ Несцярэнка П. К. Кожеков Олексій Васильович http://esu.com.ua/search_articles.php?id=7538
↑ Про художника. Кожеков Олексей Васильевич // https://kozhekov.com.ua/about/ Архівавана 8 красавіка 2016.
↑ Кожеков Олексій Васильович. Київська організація Національної спілки художників України. Секція жівопісу //http://konshu.org/section/painting.html

Літаратура

Алексей Кожеков. Живопись: Альбом. — К.: 2011.

Спасылкі

Майстерня манументального жывапісу прафесара О. В. Кожекова. https://web.archive.org/web/20140201225637/http://www.naoma.edu.ua/index.php?option=com_content&view=article&id=56&Itemid=302&lang=ua
П. В. Нестеренко. Кожеков Олексій Васильович. Енциклопедія сучасної України // http://esu.com.ua/