У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рэйпольскі. Аляксандр Фёдаравіч Райпольскі (1835 — 1907) — беларускі медык і арганізатар аховы здароўя. Доктар медыцыны[1].
Скончыў Імператарскі ўніверсітэт Святога Уладзіміра[1]. Працаваў урачом з 1863 года[2].
У 1875 годзе пераехаў з Кіева ў Гродна і прынамсі да 1903 года[3] займаў там пасаду гродзенскага губернскага ўрачэбнага інспектара[1].
Ужо ў 1875 годзе А. Райпольскі звярнуўся да губернатара А. Е. Зурава(руск.) бел. з хадатайствам аб адкрыцці ў Гродне школы павітух[2], першы набор у якую адбыўся восенню 1876 года.
У час руска-турэцкай вайны 1877-78 гадоў А. Ф. Райпольскі бязвыплатна ўзначаліў адзін з лазарэтаў Расійскага Чырвонага Крыжа, у якім знаходзілася значная частка параненых салдат і афіцэраў, што паступалі чыгуначным транспартам у Гродна[2].
Памёр у 1907 годзе і пахаваны на праваслаўных могілках Гродна[2].
Складаўся дарадчым членам гродзенскага губернскага ветэрынарнага камітэта[1].
Быў прэзідэнтам Таварыства ўрачоў Гродзенскай губерні[2]. Па ініцыятыве А. Ф. Райпольскага ў 1888 годзе з членаў Таварыства была створана камісія па вывучэнні санітарнага стану губерні. Вынікі яе працы, апублікаваныя ў мясцовым і спецыяльным друку, мелі велічэзны грамадскі рэзананс, міма якога не маглі прайсці губернскія ўлады[2].
У 1892 годзе быў старшынёй першага на тэрыторыі сучаснай Беларусі з’езду 18-ці сельскіх урачоў губерні[2].
У Гродне на 1885 год жыў на вуліцы Гараднічанскай у доме Жуў, № 4[4]