У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бурмакоў. Аляксандр Панцялеевіч Бурмакоў (2 студзеня 1947, Светлы Бор, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць) — беларускі фізік, кандыдат фізіка-матэматычных навук, навуковае званне — дацэнт.
Скончыў Турынскую сярэднюю школу з залатым медалем (1963). З 1963 па 1968 гг. студэнт фізічнага факультэта БДУ. Пасля сканчэння вочнай аспірантуры ў 1971 г. працаваў малодшым навуковым супрацоўнікам кафедры радыётэхнікі і фізічнай электронікі. У 1972 г. пераведзены ў НДІ ПФП імя А. Н. Сеўчанкі. У 1976 г. абараніў дысертацыю на прысваенне навуковай ступені кандыдат фізіка-матэматычных навук па тэме «Інтэрферэнцыйна-галаграфічныя даследаванні нізкатэмпературных плазмавых струменяў». З 1988 г. старшы навуковы супрацоўнік, з 1989 г.- дацэнт кафедры фізічнай электронікі і нанатэхналогій. У 1983 г. прысвоена навуковае званне «старшы навуковы супрацоўнік», у 2008 г.- «дацэнт». Колькасць укаранёных распрацовак (сістэмы кіравання плазмавымі тэхналогіямі) — 9, з іх адна ў серыйную вытворчасць. Навуковыя інтарэсы:
Выкладаныя дысцыпліны:
Выдадзена 130 навуковых прац, з іх дзве манаграфіі і 56 артыкулаў. — А. П. Достанко, Н. К. Талочка, А. П. Бурмакоў [і інш.]. Інтэнсіфікацыя працэсаў фармавання цвердацельных структур канцэнтраванымі струменямі энергіі. Манаграфія пад агул.. рэд. А. П. Достанко і Н. К. Толочко. — Мінск: Бестпринт, 2005, 682 з. — А. П. Бурмаков, П. І. Гайдук, Ф. Ф. Камароў, А. В. Лявонцьеў. Фізічныя грунты тэхналогіі мікраэлектронікі. Навучальны дапаможнік. Мінск: БДУ, 2002. 195 стар.
Узнагароджаны Ганаровай граматай ЦК ЛКСМ Беларусі, Ганаровай граматай Міністэрства адукацыі РБ, Ганаровай граматай БДУ.