Альтэрнат (от лат. сл. alternare) — тэрмін міжнароднага права, які абазначае (да Венскага кангрэса) старшынство манархаў або іх прадстаўнікоў пры заняцці месцаў на кангрэсах або пры падпісанні міжнароднага дагавору, што нярэдка выклікала спрэчкі і сваркі. З пачатку XVIII стагоддзя на міжнародных кангрэсах альтэрнат быў прызнаны за пяццю вялікімі дзяржавамі; на Венскім жа кангрэсе прыйшлі да ўсталявання роўнасці шляхам подпісання трактатаў ў алфавітным парадку назваў дзяржаў, якія бяруць удзел у дамове. Пры гэтым, у экзэмпляры, які дастаўся дадзенай дзяржаве, яна ставіцца на першым месцы, а астатнія ідуць па алфавіце.
У сучасным міжнародным праве пад альтэрнатам разумеецца норма, згодна з якой у экзэмпляры міжнароднага пагаднення, які прызначаецца для дадзенага Дагаворнага боку, на першым месцы змяшчаюцца: яе назва (у агульным пераліку бакоў), подпісы ўпаўнаважаных, друк і тэкст дамовы на мове яе дзяржавы. Альтэрнатам таксама называецца экзэмпляр дамовы, які застаецца ў дадзенага боку пасля яго падпісання.