Альберт Антонавіч Бацяноўскі (18 ліпеня 1928 — 26 красавіка 2005) — дзеяч беларускага нацыянальнага супраціву, сябра глыбоцкай групы беларускай моладзевай падпольнай паваеннай арганізацыі Саюз беларускіх патрыётаў (СБП).[1]
Нарадзіўся 18 ліпеня 1928 г. у в. Спігальшчына Дзісенскага павета (Віленскае ваяводства, Польская Рэспубліка, цяпер Мёрскі раён Віцебскай вобласці). У Другую сусветную вайну падчас нямецкай акупацыі ў 1943 г. скончыў сёмы клас Чарнеўскай школы. У 1944 г. пасля прыходу саветаў паступіў у адкрытую Глыбоцкую педагагічную навучальню, дзе вучыўся да 1947 г. і далучыўся да ўтворанага навучэнцамі Саюза беларускіх патрыётаў — моладзевай арганізацыі, якая ставіла сабе за мэту адраджэнне беларускай культуры. Галоўнай ідэяй арганізацыі было гуртаванне аднадумцаў вакол беларускай справы, пашырэнне ўплыву сярод астатніх.
У лютым 1947 года савецкія спецслужбы пачалі арышты сябраў Саюза беларускіх патрыётаў, да чаго спрычынілася здрада: да пастаўскай групы СБП увайшоў афіцэр МДБ Алег Стахоўскі, выдаўшы сябе за сябра антысаветчыка, і падштурхоўваў да тэрарызму. Альберт Бацяноўскі быў арыштаваны 1 сакавіка 1947 г. (паводле іншых звестак 6 сакавіка 1947 г.) органамі МДБ за прыналежнасць да падпольнай арганізацыі, а 16 чэрвеня 1947 г. асуджаны на 10 гадоў савецкіх канцлагераў. Тэрмін адбываў у розных мясцінах, у тым ліку і ў канцлагеры «Краснае ўрочышча» пад Мінскам, дзе разам з некаторымі іншымі сябрамі СБП працаваў на будоўлі Мінскага аўтамабільнага завода.
Вызвалены ў 1954 г., вярнуўся ў Глыбокае. Працаваў рабочым на розных работах. У 1988 г. атрымаў другую групу інваліднасці. 26 лістапада 1992 г. рэабілітаваны Вярхоўным судом Беларусі (Справа Б. № 23525-п захоўваецца ў архіве УКДБ Віцебскай вобласці).
Памёр 26 красавіка 2005 г. Пахаваны на могілках «Копцеўка» ў Глыбокім.