Алена Паўлаўна Кушч (нар. 3 сакавіка 1940, п. Амвросііўка, Данецкая вобласць, Украіна) — беларускі архітэктар.
Да паступлення ў ВНУ працавала рабочай аддзела геадэзіі і картаграфіі, дарожнай рабочай, муляром у трэсце Кіеўгарбуд, у 1957—1959 гадах у інстытуце Кіеўпраект[1].
Скончыла ў 1965 годзе горадабудаўнічы факультэт Кіеўскага інжынерна-будаўнічага інстытута, атрымаўшы спецыяльнасць інжынера-будаўніка. Па размеркаванні інстытута трапіла ў Гродзенскае рамбудупраўленне, дзе ў 1965—1968 гадах працавала інжынерам планавання арганізацыі работ; у 1968—1972 гадах у Гродзенскіх абласных праектных майстэрнях «Белдзяржпраекта» старшым інжынерам, кіраўніком групы аддзела генпланаў, у 1972—1977 гадах начальнік аддзела генпланаў Гродзенскай майстэрні інстытута «Белкааппраект», у 1977—1980 гадах кіраўнік групы майстэрні перспектыўнага праектавання «Гроднаграмадзянпраект», у 1980—1995 гадах начальнік галаўнога гасразліковага праектна-вытворчага бюро архітэктурна-планіровачнага ўпраўлення Гродзенскага аблвыканкама[1].
Член Саюза архітэктараў БССР з 1975 года, пасля член Саюза архітэктараў Рэспублікі Беларусь[1].
Пражывае ў Гродне па вул. Горкага[1].
Асноўныя працы: гандлёвыя блокі ў г.п. Скідзель Гродзенскага і Рось Ваўкавыскага раёнаў (1975); у аўтарскім калектыве: гандлёвы цэнтр у в. Гожа Гродзенскага раёна (1976), ПДП Паўднёва-Заходняга жылога раёна (1977), мікрараёна Прынёманскі-3 (1980), эксперыментальны мікрараён Румлёва (1985), квартал індывідуальных дамоў у пас. Паўднёвы (1986) у Гродне[2].
Узнагароджана Ганаровай граматай Гродзенскага аблвыканкама (1994), медалём «За доблесную працу. У адзначэнне 100-годдзя з дня нараджэння У. І. Леніна»[1].