У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Чэкан.
Алена Васільеўна Чэкан (укр.: Олена Василівна Чекан; 26 красавіка 1946, Кіеў — 21 снежня 2013, Кіеў) — савецкая і ўкраінская кінаактрыса, сцэнарыст, журналістка.
Нарадзілася 26 красавіка 1946 года ў Кіеве.
Пасля заканчэння ў 1972 годз Вышэйшага тэатральнага вучылішча імя Б. В. Шчукіна пачала мастацкую дзейнасць у якасці актрысы ў Тэатры на Малой Броннай (Масква), працягнуўшы яе ў Тэатры імя Пушкіна (Масква).
Вярнуўшыся ў Кіеў, працягнула мастацкую дзейнасць у Тэатры-студыі акцёра Кіеўскай студыі ігравога кіно імя А. П. Даўжэнкі, Тэатры-студыі «Сузор’е» (Кіеў).
Здымалася ў 1980-1990-х гадах. Стварыла монаспектаклі паводле вершаў Марыны Цвятаевай і Лесі Украінкі.
У 2001 годзе сумесна з Юрыем Макаравым напісала сцэнар да 4-серыйнага дакументальнага фільма «Мой Шаўчэнка».
Працавала на ўкраінскім тэлебачанні ў якасці аўтара і вядучай тэлепраграмы «Імгненні вечнасці» на «Інтэры», затым творчым рэдактарам праграмы «Дакумент» у тэлерадыёкампаніі «Студыя 1+1». З моманту заснавання ў 2007 годзе штотыднёвага грамадска-палітычнага часопіса «Український Тиждень» працавала там журналістам, памочнікам шэф-рэдактара.
Вясной 2012 года ў Алены дыягнаставалі пухліну галаўнога мозгу IV стадыі. Алена Чэкан перанесла тры аперацыі, апошнюю гама-нож зрабілі ў Празе ў шпіталі “На Гамолцы! пры падтрымцы супрацоўнікаў пражскай студыі «Радыё Свабода». Франтмэн рок-гурта ДДТ Юрый Шаўчук прысвяціў ёй свае сольныя канцэрты падчас тура з праграмай «Інакш» 5 чэрвеня 2013 года ў Кіеве і 19 верасня 2013 года ў Адэсе, просячы публіку дапамагчы Алене сабраць сродкі на хіміятэрапію.
Памерла 21 снежня 2013 года пасля працяглай хваробы[2].
Па інфармацыі ўкраінскіх СМІ, дэбютавала у кіно ў фільме «Салярыс» Андрэя Таркоўскага[2] (не пазначана ў тытрах).
Здымалася ў асноўным у 1980-1990-х гадах. Іграла ў фільмах: