У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Быкоўскі. Алег Міхайлавіч Быкоўскі (16 жніўня 1949, Мінск) — беларускі архітэктар. Прафесар Маскоўскага аддзялення Міжнароднай акадэміі архітэктуры[1].
Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут у 1971 г. Працаваў у Белдзіпрагандлі, з 1977 года — старэйшы, вядучы архітэктар, кіраўнік групы архітэктараў у Белдзяржпраекце. Сем гадоў працаваў у апараце Савета Міністраў. З 1994 года — дырэктар праектнага інстытута «Мінскграмадзянпраект».
Пражывае ў Мінску.
Актыўна займаецца грамадскай працай. З’яўляецца членам праўленняў Беларускай асацыяцыі інжынераў-кансультантаў, Беларускага саюза будаўнікоў, Бізнес-саюза прадпрымальнікаў і наймальнікаў імя прафесара М. С. Куняўскага[1].
Член Саюза архітэктараў СССР з 1977 года. 20 снежня 2019 года на XXII з’ездзе Беларускага саюза архітэктараў абсалютнай большасцю абраны новым старшынёй. Астатнія 13 кандыдатаў узялі самаадвод[2].
Асноўныя працы (у аўтарскім калектыве): культцэнтр на Ракаўскай шашы (1975), карпусы лабараторны БНДІЭПІНа (1977), тэрапеўтычны 1-й клінічнай бальніцы (1982) і для тых, хто папраўляецца бальніцы хуткай дапамогі (1983) у Мінску, спартыўная зала ў Раўбічах (1976), клуб-сталовая санаторыя «Беларусь»[ru] у Місхоры (1976), цэнтральная раённая бальніца ў Слуцку (1979).