У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Калугін.
Алег Данілавіч Калугін (6 верасня 1934 года, Ленінград[1][2]) — былы генерал-маёр КДБ (1974 г.; пазбаўлены звання ў 2002 г.), былы высокапастаўлены кіраўнік падраздзяленняў цэнтральнага апарата і тэрытарыяльных органаў КДБ, грамадскі і палітычны дзеяч апошняга перыяду перабудовы ў СССР, народны дэпутат СССР.
У 1990 годзе выступіў на канферэнцыі Дэмакратычнай платформы ў КПСС з выкрывальнымі заявамі пра дзейнасць КДБ, пасля чаго быў запрошаны ў эфір тэлепраграмы «Пагляд» і пачаў даваць шматлікія інтэрв’ю савецкай і замежнай прэсе. Усе яго заявы КДБ афіцыйна назваў паклёпніцкімі. У пачатку 1990-х гадоў Калугін актыўна браў удзел у дзейнасці руху «Дэмакратычная Расія».
У 1995 годзе выехаў з Расіі ў ЗША, дзе да гэтага (у 1994 годзе) апублікаваў выкрывальную кнігу «Першае галоўнае ўпраўленне. Мае 32 гады ў разведцы і шпіянажы супраць Захаду», выступаў у прэсе і сведкам на судовых працэсах супраць выяўленых і арыштаваных агентаў КДБ-СВР.
У Расійскай Федэрацыі ў 2002 годзе быў завочна асуджаны за дзяржаўную здраду і прысуджаны да 15 гадоў пазбаўлення волі з адбываннем кары ў калоніі строгага рэжыму[3], па прысудзе Масгарсуда пазбаўлены воінскага звання, персанальнай пенсіі і дваццаці двух дзяржаўных узнагарод СССР. Прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін і шэраг супрацоўнікаў расійскіх спецслужбаў звалі Калугіна «здраднікам»[4].
У 2003 годзе атрымаў амерыканскае грамадзянства. Жыве ў ЗША, дзе займаецца грамадскай, выкладніцкай і публіцыстычнай чыннасцю.