Аглікон (ад стар.-грэч.: αα — не + γλυκός — салодкі), званы часам Генін — частка малекулы высокамалекулярных вугляводаўтрымальных злучэнняў, у якой вугляводы адсутнічаюць.
Агліконам называюць нявугляводную частку малекул вугляводаўтрымальных палімераў, такіх, напрыклад, як, глікапратэіны, гліказіды ці глікаліпіды[1].
Як правіла, менавіта аглікон вызначае характар біялагічнай актыўнасці ўсяго палімеру.[2]
У прыродзе агліконы дастаткова распаўсюджаны. У прыватнасць, яны ўваходзяць у састаў такіх злучэнняў, як спірты, карбонавыя кіслоты, фенолы.