Абе́л Гезевіч Аганбегя́н (арм.: Աբել Գյոզի Աղանբեկյան; нар. 8 кастрычніка 1932, Тыфліс) — савецкі і расійскі навуковы эканаміст, доктар эканамічных навук (1963), член-карэспандэнт АН (1964), акадэмік АН СССР (1974), рэктар Акадэміі народнай гаспадаркі пры Урадзе РФ (1989—2002).
У гады перабудовы быў саветнікам генеральнага сакратара ЦК КПСС М. С. Гарбачова па пытаннях эканомікі.
Нарадзіўся ў армянскай сям’і. Скончыў Маскоўскі дзяржаўны эканамічны інстытут (1955). Член КПСС (з 1956 г.). Працаваў у Дзяржаўным камітэце Савета Міністраў СССР па пытаннях працы і заработнай платы (1956—1961). У 1961 годзе стаў супрацоўнікам Інстытута эканомікі і арганізацыі прамысловай вытворчасці Сібірскага аддзялення Акадэміі навук, праз два гады атрымаў ступень доктара эканамічных навук, яшчэ праз год — званне чэлес-карэспандэнта АН СССР, а ў 1964 г. у веку 32 гадоў стаў дырэктарам ИЭОПП З АН СССР і заставаўся ў гэтай пасадзе да 1984 г. Потым акадэмік-сакратар Аддзяленні эканомікі АН СССР. З’яўляўся старшынём бюро секцыі прапаганды эканамічных ведаў пры кіраванні Усесаюзнага грамадства “Веды”. З’яўляўся галоўным рэдактарам часопіса «ЭКА», членам рэдкалегіі часопіса «Навука і жыццё». Адзін з заснавальнікаў эканамічнага факультэта Новасібірскага дзяржаўнага ўніверсітэта[4]. Быў рэктарам АНХ пры Урадзе РФ (1989—2002), а пазней кіруючым кафедрай «Эканамічная тэорыя і палітыка» АНГ пры Урадзе РФ (з 2002 г.). Член акадэмічнага савета Акадэміі РФЦА.
Ганаровы член Венгерскай АН (1988), замежны член Балгарскай АН (1986), член-карэспандэнт Брытанскай акадэміі (1988), ганаровы прафесар Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта кіравання і эканомікі.
Узнагароджаны медалём ім. Лявонцьева (2004).