У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Гайка.
Ян Гайка (каля 1510 — 1579) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч, дыпламат.
З роду кобрынскіх баяр, сын берасцейскага зямяніна Мікалая Фёдаравіча Гайкі.
Пачаў кар’еру ў 1530-я гады службай пры двары віленскага кашталяна Юрыя Радзівіла. У 1536 годзе ездзіў паслом ад Радзівіла ў Маскву да князя Абаленскага. У 1546 годзе каралеўскі дваранін. Пазней пісар рускі пры двары вялікай княгіні літоўскай і каралевы польскай Барбары Радзівіл. З 1554 года канюшы гарадзенскі, адначасова ў 1554—1566 гадах вялікі пісар літоўскі (належаў да вузкага кола службоўцаў, што займаліся вядзеннем Метрыкі ВКЛ), ключнік віленскі з 1556, маршалак гаспадарскі ў 1564—1566, кашталян берасцейскі з 1566.
У 1552 годзе пасланы соймам ВКЛ з лістом да маскоўскіх баяраў. У 1556 годзе ўдзельнічаў у Вільні ў перамовах з царскімі пасламі, якія прыехалі да Жыгімонта Аўгуста. Член пасольства Васіля Тышкевіча 1558—1559 гадах, якое прывезла ў Маскву мірныя прапановы.
Гайка быў прыхільнікам Жыгімонта Аўгуста і яго палітыкі па заключэнні дзяржаўнай уніі паміж ВКЛ і Польшчай. У 1565 годзе член пасольства ВКЛ на чале з Астафіем Валовічам, якое было паслана на польскі сойм у Пётркаў, каб весці перамовы пра арганізацыю сумеснага сойма і польскую ваенную дапамогу ВКЛ. У 1566 годзе браў удзел у пасольстве ад сойма ВКЛ у Берасці да польскага сойма ў Любліне. Падпісаў акт Люблінскай уніі 1569 года.
Быў прыхільнікам Радзівілаў (асабліва Мікалая Радзівіла Рудога) у час першых двух міжкаралеўяў, браў удзел у большасці шляхецкіх з’ездаў з удзелам Рудога.
Трымаў шматлікія дзяржаўныя маёнткі, быў дзяржаўцам ашмянскім з 1555, вількійскім, уцянскім, краснасельскім, трабскім.