У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гакель.
Якаў Мадэставіч Гакель (30 красавіка (12 мая) 1874, Іркуцк — 12 снежня 1945, Ленінград) — савецкі інжынер, які ўнёс значны ўклад у развіццё айчыннага самалёта- і цеплавозабудавання першай паловы XX стагоддзя, вучоны-электратэхнік.
Нарадзіўся Якаў Мадэставічч Гакель 12 мая 1874 года ў Іркуцку, у сям’і ваеннага інжынера Мадэста Васільевіча Гакеля (1839—1909). Скончыў Пецярбургскі электратэхнічны інстытут (1897), пасля чаго адправіўся працаваць у Сібір (на Ленскія капальні, каля г. Бадайбо). У Сібіры ён прымаў удзел у дабудоўцы гідраэлектрастанцыі і пракладцы ад яе да капалень першай у Расіі высакавольтнай лініі электраперадачы.
У 1903 годзе Гакель вяртаецца ў Пецярбург, дзе пачынае выкладаць у Электратэхнічным інстытуце, адначасова прымаў удзел у праектаванні і будаўніцтве электрычнага пецярбургскага трамвая. На атрыманую за гэта ад Акцыянернага таварыства Вестынгаўз прэмію ў 1909 годзе пачаў распрацоўваць першы самалёт («Гакель-I»). У гэтым жа годзе сумесна з С. С. Шчацініным заснаваў першае ў Расіі авіябудаўнічае прадпрыемства — Першае расійскае таварыства паветраплавання «С. С. Шчацінін».
Агулам да 1924 года ён спраектаваў каля паўтары дзясятка самалётаў, дзесяць з якіх былі пабудаваныя, а пяць ці шэсць змаглі падняцца ў паветра. Яго аэрапланы рознай канструкцыі (сярод якіх быў першы ў Расіі самалёт-амфібія) прымалі ўдзел у выставах, усталёўвалі рэкорды, аднак не будаваліся прамысловымі серыямі. Адсутнасць заказаў прывяло да таго, што ў 1912 годзе канструктар быў вымушаны адмовіцца ад актыўнай дзейнасці ў галіне авіяцыі, хоць займаўся распрацоўкай новых самалётаў і пазней. Прадстаўленыя ім у пачатку 1920-х гадоў праекты не былі рэалізаваны з-за недахопу сродкаў ва ўмовах разрухі пасля Грамадзянскай вайны.
У 1920-х гадах пачынае займацца цеплавозабудаваннем, і 5 жніўня 1924 года на пуці Балтыйскага суднабудаўнічага завода выходзіць пабудаваны па яго праекце цеплавоз ЩЭЛ1, адзін з першых у свеце. У 1934 годзе Гакель сканструяваў паравы трактар, распрацаваная ім паравая ўстаноўка выкарыстоўвалася таксама на рачных катарах.
З 1936 года выкладаеў у Ленінградскім інстытуце інжынераў чыгуначнага транспарту. Аўтар шматлікіх навуковых прац і вынаходак. Памёр 12 снежня 1945 г. у Ленінградзе. Пахаваны на Літаратарскіх мастках.