Электрадынаміка суцэльных асяроддзяў — раздзел фізікі суцэльных асяроддзяў, у якім вывучаюцца электрычныя, магнітныя і аптычныя ўласцівасці суцэльнага асяроддзя. Калі серада ўяўляе сабой часткова або цалкам іонізаваны газ, то больш ужывальны тэрмін фізіка плазмы.
Электрычныя і магнітныя ўласцівасці суцэльны асяроддзя апісваюцца тэнзарам дыэлектрычнай пранікальнасці
ϵ
i j
{\displaystyle !,\epsilon _{ij}}
, тэнзарам магнітнай пранікальнасці
μ
i j
{\displaystyle !,\mu _{ij}}
і тэнзарам удзельнай праводнасці
σ
i j
{\displaystyle !,\sigma _{ij}}
серады, прычым усе гэтыя велічыні могуць залежаць ад каардынат і ад часу.
Для стацыянарных з’яў, тэнзары дыэлектрычнай і магнітнай пранікальнасці ўплываюць на выгляд ліній напружанасці электрычнага і магнітнага палёў у асяроддзі, а тэнзар удзельнай праводнасці - на кірунак плыні току пад дзеяннем знешніх сіл (гл. закон Ома).
Пры разглядзе нестацыянарных з’яў карысна замест
ϵ
i j
( t )
{\displaystyle !,\epsilon _{ij}(t)}
,
μ
i j
( t )
{\displaystyle !,\mu _{ij}(t)}
і
σ
i j
( t )
{\displaystyle !,\sigma _{ij}(t)}
увесці іх фур’е-вобразы
ϵ
i j
( ω )
{\displaystyle !,\epsilon _{ij}(\omega )}
,
μ
i j
( ω )
{\displaystyle !,\mu _{ij}(\omega )}
і
σ
i j
( ω )
{\displaystyle !,\sigma _{ij}(\omega )}
. Менавіта гэтыя характарыстыкі асяроддзя будуць «адчувацца» плоскай электрамагнітнай хваляй з частатой
ω
{\displaystyle !,\omega }
, якая распаўсюджваецца ў асяроддзі.
Як правіла, велічыні
ϵ
i j
( t )
{\displaystyle !,\epsilon _{ij}(t)}
,
μ
i j
( t )
{\displaystyle !,\mu _{ij}(t)}
і
σ
i j
( t )
{\displaystyle !,\sigma _{ij}(t)}
маюць несіметрычны профіль у залежнасці ад часу. Гэта прыводзіць да таго, што іх фур’е-вобразы становяцца комплекснымі велічынямі. Фізічна гэта прыводзіць да таго, што электрамагнітная хваля, якая распаўсюджваецца ў асяроддзі, экспанентна згасае.
Усе апісаныя вышэй тэнзары могуць змяняцца пад дзеяннем знешніх электрычных і магнітных палёў, што прыводзіць да разнастайных электрааптычных і магнітааптычных эфектаў.
Напрыклад, некаторыя ізатропныя асяроддзі (ферамагнетыкі, плазма) пры накладанні вонкавага магнітнага поля паводзяць сябе анізатропна - з’яўляюцца недыяганальныя кампаненты тэнзараў магнітнай і дыэлектрычнай пранікальнасці. Пры падоўжным распаўсюдзе электрамагнітнай хвалі, калі кірунак распаўсюджвання хвалі паралельны напрамку магнітных сілавых ліній вонкавага поля, назіраецца эфект Фарадея. Ён заключаецца ў тым, што электрамагнітныя хвалі з правай і левай кругавой палярызацыяй распаўсюджваюцца ў асяроддзі з рознай хуткасцю. Як вынік, у выпадку лінейна палярызаванай хвалі, якая можа быць прадстаўлена суперпазіцыяй двух хваль з кругавой палярызацыяй процілеглага кірунку кручэння, плоскасць палярызацыі хвалі круціцца па меры распаўсюджвання ў асяроддзі.
Іншы шырока вядомы эфект, таксама звязаны з з’яўленнем недыяганальных элементаў тэнзараў, заключаецца ва ўзнікненні падвойнага праламлення прамяняў асяроддзя пры накладанні пастаяннага электрычнага поля і носіць назву эфекту Кера.