Э́амер (англ.: Éomer) — герой твора Дж. Р. Р. Толкіна «Уладар Пярсцёнкаў», сын Эомунда, брат Эавін і пляменнік кароля Тэадэна.
Імя «Эамер» магчыма паходзіць ад старажытнаанглійскіх каранёў, якія азначаюць «конь» і «слаўны». Тасама яго называлі «Эадзіг», што на старажытнаанглійскім азначае «шчаслівы, благаславенны, квітнеючы, багаты».
Эамер нарадзіўся ў 2991 г. Трецяй Эпохі. Яго маткай была Тэадвін, сястра кароля Тэадэна. У 3002 г. бацька Эамера загінуў, а неўзабаве захварэла і памёрла маці. Тэадэн забраў Эамера і яго сястру Эавін да сябе і выхоўваў, як сваіх сына і доч.
Эамер быў падобны да сваіх продкаў, але был вышей, чым часцей за ўсё бываюць рахірым, атрымаўшы гэту рысу ад сваёй бабулі па маці, Морвен Лосарнахскай.
Будучы военачальнікам (трэцім маршалам) Рохана, Эамер сур’ёзна ўспрыняў склаўшаеся ў Рохане к 3018-3019 гг. Трэцяй Эпохі становішча і, нягледзячы на перашкода з боку тайнага каралеўскага саветніка Грымы Чарвявуста, пытаўся зрабіць усё, што было ў яго сілах, дзеля подтрымкі баяздольнасці роханскага войска і абароны межаў ад нападаў з боку оркаў Сарумана. Менавіта пагэтаму ён — у парушэнне каралеўскага загаду, пераданага Грымам — вясной 3019 года знішчыў са сваім эарэдам атрад оркаў под кіраўніцтвам Углука і Грышнака і мімаволі спрыяў вызваленню ўзятых оркамі ў палон членаў Брацтва Пярсцёнка — хобітов Піпіна і Мэры. Пасля бітвы яго атрад сутыкнуўся Арагорнам, Легаласам і Гімлі, якія прыследавалі оркаў; і зноў, в парушэнне дзесчых устаноў, Эамер пакінуў падазроных чужынцаў жывымі і нават забяспечыў іх канямі з-пад забітых воінаў сваёй дружыны.
«Самаўпраўства» Эамера не сайшло яму з рук — пасля вяртання ў Эдарас ян (па навушчэнні Грымы) быў адхілены ад кіравання і пасаджаны пад варту, дзе і знаходзіўся да прыбыцця ў сталіцу Гэндальфа разам з яго спадарожнікамі. Пасля ацалення Тэадэна і выгнання Грымы ён быў адноўлены ў сваіх правах і разам з каралём узельнічаў у абароне Хельмавай Падзі ад войск Сарумана — урук-хаяў і дунландцаў. Пасля разгрома войск Сарумана суправаджаў Гэндальфа і Тэадэна ў Ізенгард.
В Бітве на Пеленнорскіх палях прыняў кіраванне пасля гібелі Тэадэна і атакай на юг аб’яднаўся з войскам Арагорна. Удзельнічаў у Бітве каля Чорнай Брамы Мордара. Подцвердзіў клятву Эарла Арагорну ў абмен на подцверджанне ўладання землямі Рохана. Пасля смерці Тэадэна стаў каралём.
Тэмы гэтай старонкі (3):