Шу Цзін («Кніга гісторыі» альбо «Кніга дакументаў», кіт. трад. 書經, упр. 书经, піньінь shū jīng) — адна з кітайскіх класічных кніг у складзе канфуцыянскага «Пяцікніжжа». Іншая назва — «Шан шу» 尚書 («Паважаныя пісанні»). Змяшчае дакументы са старажытнай гісторыі Кітая.
«Шу Цзін» з’яўляецца самым старажытным гістарычным зборнікам паданняў, пераказаў і міфаў аб гістарычных падзеях, урадах, зваротах, арганізацыйных прадпісаннях з 2357 па 627 год да н. э. у Кітаі.
Тэксты «Шу Цзін» адлюстроўваюць розныя эпохі. Рэдакцыя кнігі прыпісваецца Канфуцыю (551-479 гады да н.э.), які прывёў у парадак дакументы той эпохі, якія дайшлі да яго. Кніга змяшчае разважанні аб ідэальнай сістэме кіравання дзяржавай і таму вельмі шануецца ў Кітаі.
Часткі «Шуцзін» арганізаваны па 4-м найбольш раннім гістарычным перыядзе: Юй, Ся, Шан, Чжоу. Пры гэтым апошні раздзел найбольш змяшчае матэрыялы даказальна блізкія традыцыйнай гістарычнай датыроўцы тых часоў, у той час як сярод «ранніх» глаў трапляюцца сведчанні відавочных анахранізмаў: напрыклад, тэхналогія арбалетнага спуску, якая распаўсюдзілася ў эпохі Ваюючых царстваў, размяшчаецца ў апісанні неалітычнага перыяду.