Франц Юльевіч Левінсон-Лесінг (1861—1939) — рускі і савецкі вучоны-геолаг, петрограф і арганізатар навукі, акадэмік АН СССР (1925). Заслужаны дзеяч навукі Армянскай ССР.
У 1885—1887 гадах займаўся даследаваннем геалогіі і петраграфіі у Аланецкай губерні. У 1886 годзе заняў пасаду кансерватара геалагічнага кабінета Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта.
Удзельнічаў у Ніжагародскай і Палтаўскай комплексных экспедыцыях В. В. Дакучаева (Дакучаеўская школа глебазнаўства).
Быў абавязковым удзельнікам сесій Міжнароднага геалагічнага кангрэса (МГК), выступаў з дакладамі і ініцыятывай аб’яднання навукоўцаў розных краін у галіне вывучэння складу горных парод. На 8-й сесіі МГК (Парыж, 1900) было прынята рашэнне выдаць у працах Кангрэса Петраграфічны слоўнік, складзены Ф. Ю. Левінсон-Лесінгам.
У 1919 годзе абраны петрографам Геалагічнага камітэта.
У 1919—1923 гадах — Старшыня аддзялення геалогіі, мінералогіі і аграноміі Петраградскага ўніверсітэта.