У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Валынец.
Флягонт Ігнатавіч Валынец (8 студзеня 1879[1], Вілейка — 3 лістапада 1937 (паводле іншых звестак 9 кастрычніка 1941 года[1]), Сандармох, Карэла-Фінская АССР (цяпер Мядзвеж’ягорскі раён, Карэлія, Расія) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст, педагог[1].
У 1897 годзе скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю[1].
У 1900 скончыў курсы па падрыхтоўцы народных настаўнікаў пры Свянцянскім народным вучылішчы. Настаўнічаў на Віленшчыне[1]. За палітычную ненадзейнасць пасля Рэвалюцыі 1905-07 года пазбаўлены права выкладаць[1]. Працаваў страхавым агентам. У 1916—1917 служыў вайскоўцам у Мінску. З лістапада 1917 гарадскі галава Вілейкі, з лютага 1918 старшыня гарсавета; у час нямецкай акупацыі абраны жыхарамі горада бургамістрам. Летам 1920 года быў старшынёй рэвалюцыйнага камітэту Вілейкі[1].
У 1920-х г. неаднаразова арыштоўваўся польскімі ўладамі[1]. У 1925-26 член Вілейскага павятовага камітэту[1] БСРГ, са снежня 1927 член Галоўнай управы Таварыства беларускай школы. Разам з сенатарам А. Уласавым і Р. Шырмам актыўна ўдзельнічаў у працы павятовых і акруговых упраў ТБШ[1].
У 1928 і 1930 абіраўся дэпутатам польскага сейма[1]. Адзін з кіраўнікоў рэвалюцыйнай арганізацыі «Змаганне»[1]. Пасля роспуску сейма 30 жніўня 1930 арыштаваны, прыгавораны да 8 гадоў зняволення. Член КПЗБ з 1932.
15 верасня 1932 у выніку абмену палітычнымі зняволенымі пераехаў у Мінск[1]. Працаваў у Наркамаце камунальнай гаспадаркі БССР[1]. Арыштаваны 31 жніўня 1933 па справе «Беларускага нацыянальнага цэнтра». 9.1.1934 Калегіяй ДПУ БССР прыгавораны да расстрэлу, замененага 10 гадамі лагераў. Сасланы на Салаўкі. 9 кастрычніка 1937 Асобай «тройкай» УНКВД па Ленінградскай вобласці прыгавораны да расстрэлу. Расстраляны на ст. Мядзведжая Гара (Сандармох) Карэла-Фінскай АССР (цяпер Мядзвеж’ягорскі раён, Карэлія, Расія)[2][3]. Рэабілітаваны па абодвух прыгаворах 16 жніўня 1956.