Феліналогія (ад лац. felinus — каціны і інш.-грэч. λόγος — слова, вучэнне) — раздзел заалогіі, які вывучае анатомію і фізіялогію хатніх котак, а таксама іх пароды, асаблівасці іх селекцыі, гадоўлі і дагляда[1]. Спецыялістаў, якія займаюцца феліналогіяй, называюць фелінолагамі.
17 ліпеня 1871 года Харысан Уэйр (Harrison Weir) арганізаваў першую спецыялізаваную выставу пародзістых котак (дзякуючы чаму з’явіліся першыя стандарты парод котак). У 1887 годзе ён зарэгістраваў брытанскі клуб аматараў котак «National Cat Club» і стаў яго прэзідэнтам[2]. Далей ўзнікалі іншыя клубы, цяпер яны аб’яднаны ў адзіную брытанскую арганізацыю аматараў котак — GCCF.
У 2002 годзе Маскоўская сельскагаспадарчая акадэмія ім. К. А. Ціміразева адкрыла курс вышэйшай адукацыі са спецыялізацыяй «феліналогія»[3][4].
Феліналагічныя арганізацыі, асацыяцыі аматараў котак перш за ўсё займаюцца рашэннем наступных задач:
Усе сусветныя феліналагічныя арганізацыі можна ўмоўна падзяліць на:
Еўрапейская феліналагічная сістэма, як правіла, аб’ядноўвае клубы аматараў котак. Судзейства па еўрапейскім рынгу, як правіла, закрытая. Эксперты знаходзяцца ў асобным памяшканні, гледачы і заводчыкі не дапускаюцца да судзейскага стала, на падставе экспертызы падпісваецца асобны дакумент — ацэначны ліст.
Амерыканская феліналагічная сістэма аб’ядноўвае непасрэдна уладальнікаў гадавальнікаў. Судзейства па амерыканскаму рынгу ўяўляецца як шоў, відовішча, даступнае у тым ліку і для наведвальнікаў. Ацэначны ліст часам зусім адсутнічае. Суддзя можа публічна паказаць на вартасці і недахопы той ці іншай жывёлы, арыентуючыся на адпаведны стандарт пароды або афарбоўкі.
У сапраўдны момант у свеце існуюць наступныя буйныя феліналагічныя арганізацыі: