Уладзімір Рыгоравіч Правасуд (5 чэрвеня 1934, в. Подгаць, Парыцкі раён, БССР) — беларускі гумарыст і сатырык, журналіст. Заслужаны работнік культуры Беларусі (1991).
У 1944 г. быў вывезены ў Германію, вызвалены амерыканцамі.
Першы верш надрукаваў у газеце «Піянер Беларусі» ў 1953 г. У час службы ў Савецкай Арміі друкаваўся ў газеце Прыбалтыйскай ваеннай акругі і дасылаў вершы ў «Вожык». Пасля дэмабілізацыі з шэрагаў Савецкай Арміі працаваў у Лельчыцкай раёнцы «Савецкае Палессе», у красавіку 1962 г. накіраваны працаваць у рэспубліканскую газету «Калгасная праўда», у 1967 г. перайшоў у рэдакцыю часопіса «Вожык».
Скончыў факультэт журналістыкі БДУ (1970), літработнік часопіса «Вожык».
Пабываў на якуцкім участку БАМа. Напісаў паэму прысвечаную «светлай памяці Герояў Савецкага Саюза якута Фёдара Папова і беларуса Мікалая Кедышкі» імёнамі якіх былі названы камсамольска-маладзёжныя атрады БАМаўцаў адпаведных рэспублік. Потым ізноў наведваў ЯАССР, перакладаў творы якуцкіх пісьменнікаў: Аляксея Кюндэ, Архіпа Абагінскага, Панцеляймона Туласынава, Інакенція Эрцюкова, Сафрона Данілава, Сямёна Данілава, Майсея Яфімава, Міхаіла Цімафеева.
Аўтар кніг «Палескі Марэсьеў» (1965), «Ветэран» (1968), «Бабрыная справа»(1969), «Светлая доля» (1975), «Соль і перац» (1976), «Зайздросны лёс» (1977), «Любоў без узаемнасці» (1979), «Возвращение» (1981), «Працоўны поўдзень» (1983), «Цёшча і аўтамабіль» (1984), «Прыкарытнікі» (1993) «Народжаны рэвалюцыяй» (1979), «Працоўны поўдзень» (1983), «Бамаўцы» (1984), «Маўклівая пушча» (1989) і іншыя. У 2008 г. выйшаў збор твораў у трох тамах.