У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кавальскі. Уладзімір Антонавіч Кавальскі (21.12 (па дакументах 21.10).1912, в. Варонеж, Глухаўскі павет, Чарнігаўская губерня, Расійская імперыя — 29 снежня 1937, Мінск, НКВД) — паэт, драматург; пісаў на польскай мове.
З двухгадовага ўзросту выхоўваўся ў Кіеве. Пасля смерці бацькі (1925) працаваў на цукровым заводзе, у фасфарытных шахтах (Ярмолінскі раён), кур’ерам у банку (г. Хмяльніцкі), сакратаром сельсавета (вёска Зарэчча Праскураўскага раёна). З 1929 вучыўся ў польскай тэатральнай студыі Вышэйшага музычна-драматычнага інстытута ў Кіеве. У 1930 пераехаў у Мінск. Працаваў загадчыкам польскага сектара Камітэта радыёвяшчання пры СНК БССР. Публікавацца пачаў з 1930 у мінскім польскамоўным часопісе «Orka». Супрацоўнічаў з польскімі газетамі і часопісамі, якія выходзілі ў Кіеве, Маскве; з украінскім друкам. Член СП Беларусі з 1934. Адзін з арганізатараў і кіраўнікоў польскай секцыі СП БССР. Напісаў п’есы «Штурм чарнаводаў» (пастаўлена ў польскім тэатры ў Кіеве, 1931), «Сям’я Варанцовых» (рыхтавалася да пастаноўкі ў польскім тэатры ў Мінску, 1935)
Арыштаваны ў лістападзе 1937. Тыраж апошняга зборніка «Вершы пра Грузію» быў канфіскаваны. Расстраляны. Рэабілітаваны ў 1979.
Паэтычныя творы У. Кавальскага перакладаліся на беларускую, грузінскую, літоўскую, рускую мовы.