Пачаткі тэрмадынамікі: |
---|
Нулявы |
Першы |
Другі |
Трэці |
Трэці пачатак тэрмадынамікі, трэці закон тэрмадынамікі, тэарэма Нэрнста — сцвярджае, што энтрапія сістэмы пры набліжэнні да абсалютнага нуля тэмпературы імкнецца да нуля:
lim
T → 0
{\displaystyle \lim _{T\to 0}S=0.}
Першы і другі пачаткі тэрмадынамікі не дазваляюць вызначыць значэнне энтрапіі пры звышнізкіх значэннях тэмпературы. На падставе абагульнення эксперыментальных даследаванняў уласцівасцей розных рэчываў быў устаноўлены закон, які ліквідаваў гэты недахоп. Сфармуляваў яго ў 1906 годзе В. Нэрнст (1864—1941), гэты закон мае назву трэцяга пачатка тэрмадынамікі, ці тэарэмы Нэрнста. Тэарэму у сучасны выгляд прывёў 1911 годзе М. Планк (1858—1947).
Тэарэму можна выкарыстоўваць для вызначэння дакладнай велічыні энтрапіі.
k
B
ln Ω ,
{\displaystyle S=k_{B}\ln \Omega ,}
дзе:
{\displaystyle S}
— энтрапія сістэмы [Дж/К],
B
{\displaystyle k_{B}}
— сталая Больцмана,
{\displaystyle \Omega }
— колькасць мікрастанаў сістэмы.
У класічнай тэрмадынаміцы тэарэма Нэрнста мае абмежаваны ўжытак, бо, у асноўным, пры разліках разглядаецца толькі адноснае змяненне энтрапіі.
Недасягальнасць абсалютнага нуля тэмпературы (-273,15 °C 0) можна растлумачыць:
Пры абсалютным нулі тэмпературы энтрапія сістэмы будзе роўная нулю:
k
B
0
{\displaystyle S=k_{B}\ln(1)\ =0}
Між іншым, гэта азначае магчымасць стварэння вечнага рухавіка другога роду з каэфіцыентам карыснага дзеяння ў 100 адсоткаў:
1 −
T
2
T
1
= 1 ,
{\displaystyle \eta =1-{\frac {T_{2}}{T_{1}}}=1,}
што супярэчыць другому закону тэрмадынамікі.
Калі сістэма ахалоджваецца метадам паўтарэння цыкла адыябатчнага пашырэння (памяншаецца тэмпература) і ізатэрмічнага сціскання (памяншаецца энтрапія), то пры набліжэнні значэння
T
{\displaystyle T}
да нуля энтрапія прымае значэнне нуля і больш не змяняецца.
Гэта значыць, што пры канечнай колькасці паўтарэння цыклаў можна толькі асімптатычна (чым бліжэй да бесканечнасці, тым дакладней) прыбліжацца да стану з
0
{\displaystyle T=0}
.
Часта трэці пачатак тэрмадынамікі таксама мае фармулёўку, якая вынікае з гэтых двух пунктаў:
«Абсалютны нуль тэмпературы недасягальны»
Пры
T → 0
{\displaystyle T\to 0}
будуць таксама імкнуцца да нуля такія велічыні, як:
{\displaystyle \beta }
— каэфіціэнт цеплавога пашырэння [K −1],
P
{\displaystyle c_{P}}
— ізабарная цеплаёмістасць [Дж/(кг·К)],
V
{\displaystyle c_{V}}
— ізахорная цеплаёмістасць [Дж/(кг·К)].