Таўрыйскі палац[1] у Санкт-Пецярбургу, таксама Таўрычаскі палац[2] — выбітны твор рускага класіцызму канца XVIII стагоддзя.
Быў пабудаваны ў перыяд з 1783 па 1789 па праекце архітэктара І. Я. Старова. Палац размешчаны на Шпалернай вуліцы, у квартале паміж Пацёмкінскай і Таўрыйскай вуліцамі. Ззаду яго знаходзіцца Таўрыйскі сад.
У цяперашні час палац з’яўляецца штаб-кватэрай Міжпарламенцкай Асамблеі дзяржаў — удзельніц Садружнасці Незалежных Дзяржаў.
У глыбіні параднага двара, адасобленага ад вуліцы невысокай агароджай (1792—1793, архітэктар Ф. І. Волкаў), размешчаны цэнтральны двухпавярховы корпус з шасцікалонным порцікам, увянчаны плоскім купалам на невысокім барабане; гладкія плоскасці сцен прарэзаны высокімі вокнамі і завершаны антаблементам строгага малюнка з фрызам з трыгліфаў. Галоўны корпус аб’яднаны аднапавярховымі галерэямі з бакавымі двухпавярховымі карпусамі, якія абмяжоўваюць шырокі парадны двор.
Першапачаткова Таўрыйскі палац быў адкрыты да Нявы, ад якой ішоў канал, завяршаецца гаванню-каўшом. Гэтая архітэктурная перспектыва, якая ўваходзіла ў панараму неўскіх берагоў, існавала да пабудовы ў 1858—1863 гадах насупраць палаца воданапорнай вежы і іншых збудаванняў Цэнтральнай гарадской вадаправоднай станцыі (архітэктары І. А. Мерц, Э. Г. Шуберскі).
У архітэктурны комплекс Таўрыйскага палаца ўваходзіць таксама так званы дом садовага майстра, пабудаваны ў 1793—1794 (архітэктар Ф. І. Волкаў) для В. Гульда. Галоўны фасад двухпавярховага цэнтральнага корпуса адзначаны дарычным порцікам, садовы фасад — паўратондай з круглым у плане балконам; два невялікія флігелі ўвянчаныя купальнымі вежамі.
У 1783—1800 гадах ззаду палаца садовым майстрам В. Гульдам быў разбіты Таўрыйскі сад.