Сявежскае княства (польск.: Księstwo siewierskie) — з XIV стагоддзя княства ў валоданні Пястаў, залежных ад чэшскай дзяржавы. У 1312-1337 і 1443-1790 гадах - княства ў складзе Каралеўства Польскага і Рэчы Паспалітай. З 1443 года мясцовымі князямі лічыліся кракаўскія біскупы.
Межы княства мелі натуральны характар і складаліся наступным чынам: вусце ракі Камянічкі на поўначы, на поўдні і захадзе рэчышча ракі Брыніцы пры яе ўпадзенні ў Чорнаю Пшэмшу на мяжы з Сілезіяй, на ўсходзе рэчышча Варты і даліна рэк Мітрэнгі ў раёне Хрушчаброду і ракі Чорнай Пшэмшы на паўднёвым усходзе. Да канца існавання ў склад княства ўваходзілі 85 вёсак і мястэчак, замак і 3 гарады: Севеж, Чэлядзь і Казягловы. Гэтыя гарады налічвалі па 1 тыс. жыхароў.