Стэнійскі перыяд (стар.-грэч.: στενός — «вузкі») - заключны геалагічны перыяд мезапратэразойскай эры, які доўжыўся 1200-1000 мільёнаў гадоў таму (хранаметрычная датыроўка, а не базуецца на стратыграфіі)[1].
Назва паходзіць ад вузкіх паліметамарфічных паясоў, якія сфармаваліся ў гэтым перыядзе.
У стэніі склаўся суперкантынент Радзінія.
Да пачатку гэтага перыяду адносяцца найбольш раннія выкапні астанкі эукарыётаў, які размнажалісь палавым шляхам[2].