Спалох — гэта рэфлекторная рэакцыя на магчымую небяспеку. У склад рэакцыі звычайна ўваходзіць уздрыгванне, пашырэнне зрэнак, застыванне цела, радзей бывае мочаспусканне, дэфекацыя, адчуванне холаду. Паводле З. Фрэйда спалох падкрэслівае дзеянне небяспекі, калі не было гатовасці да страху[1].
Спалох часта блытаюць з пачуццём страху. Але спалох гэта не эмоцыя і не пачуццё, ён можа суправаджацца пачуццём страху, аднак гэта не з’яўляецца абавязковым. Акрамя страху, спалох можа выклікаць і іншыя эмоцыі: паніку, сабранасць, агрэсію. Гэта залежыць ад выпрацаванай звычкі.
На сілу спалоху ўплываюць некалькі фактараў:
Спалох - адна з найстаражытнейшых рэакцый жывёл. У дзікай прыродзе ён патрэбен для таго, каб засцерагаць сябе ад небяспекі. Чым больш развіваліся віды, тым складаней станавілася рэакцыя спалоху.
У сысуноў вылучаюць 4 стадыі[2]: