У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Марозава. У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Палуцкая. Святлана Валянцінаўна Марозава, у дзявоцтве Палуцкая (нар. 22 лістапада 1954, г.п. Ілья, Маладзечанская вобласць, цяпер Вілейскі раён, Мінская вобласць) — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук (2003).
Скончыла Гродзенскі педагагічны інстытут (1977). Працавала настаўнікам у школах Барысаўскага р-на Мінскай вобл, з 1979 г. у ГрДУ. Вучылася ў аспірантуры пры кафедры гісторыі БССР ГрДУ (1979—1982), у 1983 г. у БДУ абараніла кандыдацкую дысертацыю на тэму «Брэсцкая царкоўная унія 1596 года і барацьба народных мас Беларусі супраць нацыянальна-релігійнага гнёту (1596—1667 гг.)», кандыдат гістарычных навук (1984). Праходзіла падрыхтоўку ў дактарантуры пры аддзеле гісторыі Беларусі 13-18 ст. Інстытута гісторыі НАНБ (1993—1996), у 2001 г. у ІГ НАНБ абараніла доктарскую дысертацыю «Уніяцкая царква ў этнакультурным развіцці Беларусі (1596—1839 гг.)». Прайшла навуковую стажыроўку ў навучальных і навукова-даследчых установах гістарычнага профілю Мінска, Масквы, Санкт-Пецярбурга, Варшавы, Кракава, Вільнюса. Загадчык кафедры гісторыі Беларусі ГрДУ, прафесар. У розны час выкладала на гістарычным факультэце ГрДУ курсы гісторыі Беларусі (эпоха феадалізму), крыніцазнаўства, архівазнаўства, гісторыі культуры Беларусі (эпоха феадалізму) і спецкурсы «Гісторыя культуры Гродзеншчыны (эпоха феадалізму)», «Праблемы гісторыі ўніяцкай царквы Беларусі», «Уніяцкая царква ў культурна-гістарычным развіцці Беларусі (1596—1839 гг.)», «Гістарыяграфія Брэсцкай царкоўнай уніі», «Брэсцкая царкоўная унія 1596 года ў гісторыі Усходняй Еўропы (канец XVI-ХІХ ст.)».
Кірункі навукай дзейнасці: канфесійная гісторыя Беларусі кан. XVI — 1-й пал. 19 ст., гісторыя уніяцкай царквы на Беларусі, гісторыю Гродзеншчыны. Член Беларускай асацыяцыі гісторыкаў, Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў, Беларускага гістарычнага таварыства, Санкт-Пецярбургскага таварыства гісторыі ідэй.
Аўтар чатырох кніг, у т.л. манаграфій «Уніяцкая царква ў этнакультурным развіцці Беларусі (1596—1839 гг.)» (Гродна, 2001), вучэбнага дапаможніка «Берасцейская царкоўная унія 1596 г. у беларускай гістарыяграфіі» (Гродна, 2002); «„Сваёй веры ламаць не будзем…“: Супраціў дэўнізацыі ў Беларусі (1780—1839 гады)» (Гродна, 2014); двух брашур і больш за 100 навуковых артыкулаў па гісторыі ўніяцкай царквы. Выступала болей чым на 100 міжнародных, рэспубліканскіх і рэгіянальных навуковых канферэнцыях па розных аспектах гісторыі ўніяцкай царквы на Беларусі. Прымае ўдзел у падрыхтоўцы вучэбных дапаможнікаў па гісторыі Беларусі.