Пятро Панч, сапр. Пётр Іосіфавіч Панчанка (укр.: Петро́ Йо́сипович Панченко; 4 ліпеня 1891, Валкі — 1 снежня 1978, Кіеў) — украінскі пісьменнік. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Украіны (1966).
Скончыў землямерную школу ў Палтаве, Адэскае артыстычнае вучылішча (1916). Служыў у Арміі УНР, а затым у Чырвонай Арміі (1919—1921). У 1941—1945 — адказны рэдактар радыёстанцыі «Савецкая Украіна». Пахаваны на Байковых могілках.
Дэбютаваў у друку ў 1921 годзе. Асноўная тэма творчасці — станаўленне асобы ў новых умовах: зборнікі апавяданняў і аповесцей «Блакітныя эшалоны» (1928), «Нараджэнне» (1932), раман «Аблога ночы» (1935). Аўтар вядомага гістарычнага рамана «Гаманіла Украіна» (1954) пра казацка-сялянскую вайну ў 1648—1654 гг. Таксама пісаў для дзяцей: зборнікі апавяданняў «Будзем лятаць» (1935), «Добрыя дзеці» (1959), аповесць «Сын Тарашчанскага палка» (1937).
Творы П. Панча перакладзены на шмат моў.
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Украіны імя Т. Шаўчэнкі (1966) за аўтабіяграфічную аповесць «На Калінавым мосце» (1965).