Пятніцкае прадмесце, Пятніцкі канец — найстаражытнейшае прадмесце Мінска. Паводле звестак археалагічных раскопак, гарадскі пасад узнік на гэтым месцы яшчэ ў XII—XIII стст.
На тэрыторыі Пятніцкага канца размяшчалася Пятніцкая царква (пэўна, ад яе і пайшла назва прадмесця) і Пятніцкая вуліца.
З цягам часу частыя паводкі прымусілі жыхароў пакінуць гэтую нізінную мясцовасць. Яна была адведзеная пад могілкі. Паступова дзялянка ўсё больш забалочвалася і ператваралася ў пустэчу. Пазней татарскае насельніцтва заняло гэтыя землі пад агароды.
З XVI ст. гэтая мясцовасць вядомая як Татарскае прадмесце.[1]