Паэтычная анамастыка — асобны від анамастычных даследаванняў, які заключаецца ў аналізе ўжывання імён у пэўных літаратурных творах.
Уласныя імёны, ужытыя ў мастацкіх тэкстах, атрымалі назву паэтонімаў.
Адбор і стварэнне ўласных імён у мастацкім тэксце, як правіла, носіць невыпадковы характар і адбываецца ў адпаведнасці з пэўнымі ідэйна-эстэтычнымі задачамі аўтара. Сістэма паэтонімаў у тэксце адыгрывае значную ролю ў вызначэнні аўтарскага ідыястылю, аўтарскай карціны свету. Значнасць імёнаў уласных у паэтычных і празаічных творах пацвярджаецца наяўнасцю спецыяльных слоўнікаў уласных імёнаў, якія ужываюцца ў мастацкіх тэкстах пэўных аўтараў.
Вылучаюцца літаратурныя антрапонімы, тапонімы і інш.
Літаратурныя антрапонімы валодаюць наступнымі функцыямі:
дыферэнцыяльная — адрозніваць розных герояў
сацыяльная функцыя — указвае на месца персанажа ў грамадскай іерархіі
культурна-гістарычная — любое асабовае імя адпавядае спецыфіцы антрапаніміі часу і этнічнай прасторы, якія выяўляюцца.
эстэтычная (мастацкая) — абраны моўны факт служыць для наймення мастацкага вобраза-характару; дазваляе выяўляць суб’ектыўныя адносіны да персанажа