У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мрачкоўская. У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Камоцкая. Пальміра Любаміраўна Мрачкоўская (у дзявоцтве Камоцкая; 1875—1941) — беларуская мастачка, мецэнатка[1].
Паходзіла з дваранскага роду Камоцкіх. Нарадзілася ў сям’і Любаміра Станіслававіча Камоцкага, памочніка губернскага землямера. У шлюбе з Карлам Ільдэфонсавічам Мрачкоўскім, які ў 1900—1901 гадах быў галосным Мінскай гарадской думы, у 1900—1907 — членам праўлення Мінскага аддзела Расійскага таварыства дапамогі жывёлам[1].
Атрымала вышэйшую мастацкую адукацыю. У 1899 ладзіла мастацкую выставу ў Кракаве (Польшча), з 1916 — у Мінску[1].
У 1901—1904 — намесніца старшыні Дамскага камітэта пры Мінскім аддзеле Расійскага таварыства дапамогі жывёлам. У 1900-я дала памяшканне мастаку Я. М. Кругеру для яго прыватнай школы. У 1919 годзе праходзіла па сакрэтным чэкісцкім «Спісе буржуяў Мінска». У снежні 1923 года аштрафавана Менвыканкамам. У 1920-я арганізавала дзіцячую мастацкую студыю. Па звестках А. I. Валахановіча, у 1925 годзе ўдзельнічала ў 1-й Усебеларускай мастацкай выставе ў Менску. Аўтар партрэтаў шэрагу савецкіх дзяржаўных дзеячаў, карцін «Сталін з дзяўчынкай», «Гібель „Тытаніка“» (верагодна, была яго пасажыркай), «Сляпы лірнік» (напісана са сляпога, які штодня іграў на ліры перад касцёлам Св. Сымона і Алены) і інш[1]. Славілася сваёй бязмернай дабрынёй — дапамагала бедным мастакам, вучыла сялянскіх дзяцей маляванню, утрымлівала бяздомных старых і бабулек, падкормлівала вандроўных сабак і катоў[2].
З 1901 года валодала домам № 122/20 па Савецкай вуліцы (цяпер праспект Незалежнасці) на скрыжаванні з вул. Шпітальнай (цяпер — Фрунзе), у 1922—1930 гадах валодала домам № 120 па Савецкай вуліцы[1].
Загінула ў доме на Кальварыі падчас Другой сусветнай вайны[1].