Імператарскі Ваенны ордэн Святога Вялікамучаніка і Пераможца Георгія (Ордэн Святога Георгія) — вышэйшая ваенная ўзнагарода Расійскай імперыі. У пашыраным сэнсе — усёахопны комплекс адрозненняў афіцэраў, ніжніх чыноў і вайсковых падраздзяленняў.
Заснаваны імператрыцай Кацярынай II 26 лістапада (7 снежня) 1769 у гонар Святога Георгія для адрознення афіцэраў за заслугі на поле бою. Меў чатыры ступені адрознення. Ордэнам узнагароджана больш за 10 тысяч чалавек, першай, вышэйшай ступенню ордэна — усяго 23 чалавека, з іх толькі чацвёра сталі кавалерамі ўсіх 4 ступеняў. А таксама 2 ускладання на сябе знакаў ордэна 1-й ступені: імператрыцай Кацярынай II па выпадку заснавання ордэна і імператарам Аляксандрам II па выпадку святкавання 100-летняга юбілею ордэна[1]. Другой ступені ордэна былі ганараваны 125 чалавек.
Падчас Грамадзянскай вайны на Усходнім фронце Рускай арміі і ў Паўночнай арміі ў 1918 — 1920 гадах практыкавалася ўзнагароджанне ордэнам (за выключэннем вышэйшых 1-й і 2-й ступеняў). На Каўказскім фронце ўзнагароджвалі да сярэдзіны 1918 года.
У савецкай Расіі ордэн быў скасаваны пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 года. З 2000 года ордэн Святога Георгія — ваенная ўзнагарода Расійскай Федэрацыі[2].
Ордэнскія знакі не нумараваліся, але вяліся спісы ўзнагароджаных.
Ордэн Святога Георгія вылучаўся сваім статутам сярод іншых расійскіх ордэнаў як узнагарода за асабістую доблесць у баі, і заслугі, за якія афіцэр мог быць ўзнагароджаны, строга рэгламентаваліся статутам ордэна.
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ордэн Святога Георгія
Ордэн св. Георгія, артыкул на сайце За Веру і Вернасць
Сучасны статут і апісанне ордэна Архівавана 18 ліпеня 2012.
Шаблон:Кавалеры ордэна Святога Георгія
Тэмы гэтай старонкі (1):