wd wp Пошук: ⬜

Нінэль Іванаўна Шчасная

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шчасная. Нінэ́ль Іва́наўна Шча́сная, ці часцей Нэ́лі Шча́сная (25 кастрычніка 1933, Полацк — 15 мая 2013, Мінск, Беларусь) — беларускі жывапісец і графік.

Біяграфічныя звесткі

Скончыла Мінскае мастацкае вучылішча (1955), затым Інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Рэпіна ў Ленінградзе (1961). Жыла ў Сярэдняй Азіі (Душанбэ), займалася архітэктурай. Да жывапісу і вітражоў вярнулася пасля пераезда ў Беларусь.

Удзельніца больш за 50 персанальных выставак у Беларусі і за мяжой. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР.

Яе дачка Лада Шчасная таксама стала вядомым мастаком.

Творчасць

Працавала ў станковым жывапісе, кніжнай і станковай графіцы, манументальна-дэкаратыўным мастацтве. Аўтар сюжэтна-тэматычных карцін, партрэтаў сучаснікаў і гістарычных асоб, пейзажаў, нацюрмортаў, графічных твораў. Аформіла шэраг кніжных выданняў. Выканала размалёўкі на фасадзе НДІ будаўнічых матэрыялаў (1966), у рэстаране пры гасцініцы «Свіслач» (1978), вітражы ў ВА «Гарызонт» (1982) у Мінску.

Творчасці ўласцівы мяккасць і лірызм светаадчування, экспрэсіўная тэхніка, арыгінальнасць колеравых вырашэнняў.

Сюжэтна-тэматычныя карціны

1966 — «Вясёлка», «Пад сонейкам»
1967 — «Пяць пакаленняў (Лазня)»
1968 — «Самотная»
1972 — «Васількі»
1975 — «Налібоцкая пушча»
1978 — «Пасля змены», «Лада слухае»
1980 — «Спрадвечнае»
1981 — «Маё нараджэнне»
1984 — «Толькі яго нявеста»
1987 — «Белыя крьлы», «Гуканне вясны ў Заслаўі»
1997 — «Мая сям’я»
1999 — «Сястра Людміла і яе Міхайлавы»

Партрэты

1956 — «Мая бабуля Ліда»
1970 — Іван Мележ, «Аўтапатрэт»
1973 — Уладзімір Дубоўка (1973)
1976 — Іван Шамякін, Цётка (А. Пашкевіч)
1979 — А. Макаёнак, М. Матукоўскі
1980 — Максім Танк, Аркадзь Куляшоў («Ля вогнішча»)
1981 — У. Саўчанка, Рыгор Шырма, Пётр Клімук
1982 — Янка Купала, Максім Багдановіч
1985 — М. Ладзіс («Вярнуўся»)
1987 — С. Красікаў, І. Антонаў
1988 — «Думаючы пра Чэхава»
1996 — Р. Сурус
1997 — «Еўфрасіння Полацкая»
1999 — «Промні натхнення А. Пушкіна»
2000 — Францыск Скарына, «Іван Фёдараў і Пётр Мсціславец», А. Раман, «Пясочны гадзіннік» (аўтапартрэт)
2001 — Анатоль Анікейчык
2003 — Святлаа Акружная

Ілюстрацыі

1963 — «Калінавая рукавічка» А. Васілевіч
1968 — «Матрошкіны казкі» І. Бурсава
1971 — «Рыжая палянка» Д. Бічэль-Загнетавай
1973 — «Крылы» М. Хведаровіча
1979 — «Заручыны» П. Макаля
1984 — «Пра дзеда Аяяй і бабку Оёёй» А. Лойкі

Узнагароды

Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі (1989)
медаль «За заслугі ў выяўленчым мастацтве» (1977)
бронзавым медаль ВДНГ СССР (1975)

Зноскі

Літаратура

Канапелька А. Нінэль Шчасная: «Калі я пішу, я плачу…» / А. Канапелька // Алеся. 2003. № 10. С. 4-6.
Салавей Л. Шчасная // БЭ ў 18 т. Т. 17. Мн,, 2003. С. 497—498.
Сіпакоў Я. Нінэль Шчасная / Я. Сіпакоў // Беларусь. 2001. № 6.

Спасылкі

svaboda.org