Нацыяна́льныя ўзбро́еныя сі́лы Ла́твіі (лат.: Latvijas Nacionālie bruņotie spēki) — сукупнасць войскаў Латвійскай Рэспублікі, прызначаных для абароны свабоды, незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці дзяржавы.
У перыяд да 1940 года ўзброеныя сілы Латвіі (Latvijas Bruņotie spēki) складаліся з чатырох сухапутных дывізій чатырохпалковага складу: па 3 пяхотных і 1 артылерыйскі полк — (Курземская, Відземская, Латгальская, Зямгальская) (13-ы Тукумскі пяхотны полк праіснаваў з 1920 па 1922 год і быў расфармаваны).
Пасля ўваходжання Латвіі ў склад СССР, часці латвійскай арміі былі перафарміраваны ў 24-ы Латышскі стралковы корпус РСЧА, які знаходзіўся ў аператыўным падпарадкаванні 27-й арміі. Па стане на 22 чэрвеня 1941 года, у складзе РСЧА меліся наступныя латвійскія часці[3]: