Наложніца
Наложніца — сталая палюбоўніца, звычайна залежная ад свайго палюбоўніка праз матэрыяльны стан або няволю.
У беларускіх перакладах Бібліі наложніцамі называліся жанчыны старазапаветных патрыярхаў, якія нараджалі іх дзяцей (Хетура). Паводле Бібліі, у цара Саламона было 300 наложніц (3Цар. 11:3).
З летапісаў вядома пра 700 наложніц кіеўскага князя Уладзіміра Святаславіча[1], аднак, ёсць сумненні ў пэўнасці гэтых звестак.
Гл. таксама
Зноскі
Тэмы гэтай старонкі (3):Катэгорыя·Сексуальнае рабства
Катэгорыя·Інтымныя зносіны
Катэгорыя·Наложніцы і канкубіны