wd wp Пошук:
    ⬜

    Мі-24

    Mi-24 (па класіфікацыі НАТА: Hind — «Лань») — савецкі/расійскі ўдарны верталёт распрацоўкі АКБ М. Л. Міля. Неафіцыйную назву — «Кракадзіл», «Напільнік»

    Стаў першым савецкім (еўрапейскім) і другім у свеце (пасля AH-1 «Кобра») спецыялізаваным баявым верталётам. Серыйны выпуск пачаўся ў 1971 годзе. Мае мноства мадыфікацый, экспарціраваўся ў многія краіны свету. Актыўна выкарыстоўваўся ў гады Афганскай вайны, у перыяд баявых дзеянняў у Чачні, а таксама ў шматлікіх рэгіянальных канфліктах.

    Серыйна ў СССР верталёлёты будаваліся на заводзе № 168 (Растоўская верталётны вытворчае аб’яднанне, затым авіябудаўнічымі кампаніі «Роствертол») і заводзе № 116 (авіяцыйны завод «Прагрэс»).

    На 2018 год з’яўляецца другім па распаўсюджанасці ударным верталётам у свеце[5] пасля AH-64 Apache.

    Характарыстыка

    Габарыты:

    Асноўныя масы:

    Сілавая ўстаноўка:

    Лётна-тэхнічныя характарыстыкі:

    Узбраенне:

    Канструкцыя

    Мі-24 пабудаваны па класічнай аднввiнтaвaй схеме з пяцюлапастным трохшарнiрным апорным і трохлопасцевым рулявым шрубамі.

    Шасі трохстоечнае, якое прыбіраецца, з паваротнай пярэдняй апорай.

    У насавой частцы фюзеляжа размешчана двухмесная кабіна экіпажа па тандэмнай схеме: лётчык-аператар знаходзіцца ў асобнай пярэдняй кабіне, за ім камандзір экіпажа (лётчык), кабіна якога для выгоды агляду прыпаднятая на 0,3 м над кабінай аператара, бартавы тэхнік можа размяшчацца на адкідным сядзенні ў грузавы кабіне за кабінай лётчыка. Экіпаж знаходзіцца ў герметызаваных кабінах, забяспечаных сістэмай кандыцыянавання або сістэмай жыццезабеспячэння (для верталётаў Мі-24Р), для прадухілення траплення заражанага паветра і радыёактыўнага пылу ў іх падтрымліваецца невялікае залішні ціск.

    Сталёвымі плітамі браняваліся кабіна экіпажа, маслабакi рухавікоў, галоўны рэдуктар і гідрабак. Крэсла лётчыка браніраванае i адкідное, крэсла аператара не браніраванае, лабавая шкла бранявыя, плоскія і люстры, забяспечаныя шклоачышчальнікамі і сістэмай опрыска (спіртам), бакавыя выпуклыя шклы арганічныя, не браняваныя.

    Цэнтральная секцыя фюзеляжа складаецца з грузавой кабіны, у якой могуць размясціцца да васьмі дэсантнікаў, і задняй конусападобнай часткі для размяшчэння абсталявання і ніш уборкі асноўных стоек шасі.

    Трансмісія і дубляваная сістэма кіравання такая ж, як на верталёце Мі-8.

    Вал апорнай шрубы нахілены направа на 2,5 ° дзякуючы чаму ўдалося істотна паменшыць куты нахілу і слізгацення верталёта ў палёце, непазбежныя для ўсіх вінтакрылыя лятальных апаратаў одновинтовой схемы, і тым самым павысіць дакладнасць стральбы з нерухомай зброі.

    Адной з галоўных асаблівасцяў верталёта з’яўляецца крыло плошчай 6,75 м² з адмоўным папярочным V — 12 °, якое забяспечвае да 30 адсоткаў пад’ёмнай сілы, у залежнасці ад хуткасці і іншых фактараў.

    Зноскі

    1. 1 2 3 4 5 World Air Forces 2014 — 2014.
    2. ↑ Frawley G. The International Directory of Military Aircraft 2002/03: The thoroughly revised fourth edition of the only biennial directoy of the world’s military aircraft. Features over 320 individual aircraft types currently in service or under development and a fleet inventory of the world’s air arms, plus significant UAVs and aircraft carriers. — Aerospace Publications, 2002. — ISBN 978-1-875671-55-7
    3. ↑ Frawley G. The International Directory of Military Aircraft 1996/97 — Aerospace Publications, 1996. — ISBN 1-875671-20-X
    4. 1 2 World Air Forces 2008 — 2008.
    5. ↑ World Air Forces 2018, p.5

    Лiтаратура

    Спасылкi

    Тэмы гэтай старонкі (6):
    Катэгорыя·Паветраныя судны паводле алфавіта
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з вікі-разметкай у малюнку карткі
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Верталёты
    Катэгорыя·Паветраныя судны, якія здзейснілі першы палёт у 1969 годзе