Міхаіл Аляксеевіч Безбародаў (14 лістапада 1898, г. Пецярбург — 3 лютага 1983) — беларускі савецкі вучоны ў галіне фізічнай хіміі і тэхналогіі шкла і сілікатаў. Акадэмік АН БССР (1950, член-карэспандэнт з 1947), доктар тэхнічных навук (1938), прафесар (1934)[1].
Скончыў Петраградскі тэхналагічны інстытут у 1923. У 1935-41 і 1945-61 прафесар, загадчык кафедры шкла і сілікатаў БПІ, у 1950-60 загадчык лабараторыі фізікахімію і тэхналогіі сілікатаў Інстытута агульнай і неарганічнай хіміі АН БССР[1].
Навуковыя працы па сінтэзу неарганічнага шкла, інтэнсіфікацыі працэсаў шклоўтварэння, вывучэнню залежнасці уласцівасцяў шклопадобных сістэм ад іх хімічнага складу і будовы[1]. Распрацаваў метад датыроўкі і вызначэння лакальнай прыналежнасці старажытнага і сярэднявечнага шкла на падставе яго хімічнага тып[1].
Аўтар больш за 370 навуковых прац, у тым ліку 20 манаграфій[2].
Дзяржаўная прэмія СССР 1951 за манаграфіі «М. В. Ламаносаў і яго праца па хіміі і тэхналогіі сілікатаў» (М.; Л., 1948) і «Дзмітрый Іванавіч Вінаградаў — стваральнік рускага фарфору» (М.; Л., 1950)[2].
Узнагароджаны ордэнамі «Знак Пашаны» (1945, 1948), медалямі[2].