У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Макарэвіч. Мікалай Макарэвіч (нар. 1927) — удзельнік беларускага патрыятычнага падполля ў 1946—1947 гг. у Баранавіцкай вобласці, сябра арганізацыі «Чайка».
Нарадзіўся ў 1927 г. у сялянскай сям’і ў в. Вольна, Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства ў Польскай Рэспубліцы (пазней — Гарадзішчанскі раён Баранавіцкай вобласці). У 1946 г. далучыўся да групы падпольнай беларускай арганізацыі «Чайка», якая планавала змаганне за беларускія нацыянальныя правы, годнасць, культуру, мову, гісторыю, свабоду і незалежнасць. Быў дарадцам Цэнтра Беларускага Вызваленчага Руху (ЦБВР).
У сярэдзіне 1947 г. арганізацыю выкрылі савецкія спецслужбы пасля арыштаў сябраў Саюза вызвалення Беларусі (яны былі выдадзены ўладам Алесем Бажко). Пасля гэтага пачаліся арышты і ўдзельнікаў «Чайкі», бо у выніку канспірацыйнай памылкі некаторыя сябры «Чайкі» утрымлівалі сувязь з СВБ. Мікалай Макарэвіч быў арыштаваны 9 ліпеня 1947 г. і асуджаны 18 кастрычніка 1947 г. судовым органам як член антысавецкай арганізацыі паводле артыкулаў 63-1 і 76 КК БССР на 10 гадоў канцлагераў і пазбаўленне правоў.
19 снежня 1975 справу пераглядаў Вярхоўны Суд БССР. Справа 6816-С знаходзіцца ў УКГБ Брэсцкай вобласці.
Далейшы лёс невядомы.