У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ламан. Мікалай Апанасавіч Ламан (н. 1 студзеня 1941, вёска Загор’е, Карэліцкі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі вучоны ў галіне эксперыментальнай батанікі. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2003; чл.-кар. З 1996), доктар біялагічных навук (1993), прафесар (2000). Ганаровы доктар Гродзенскага дзяржаўнага аграрнага ўніверсітэта (2008).
Скончыў Гродзенскі сельскагаспадарчы інстытут (1963). З 1968 г. у АН БССР. У 1974—1978 гг. вучоны сакратар Аддзялення біялагічных навук, з 1979 г. загадчык лабараторыі, з 1998 г. намеснік дырэктара па навуковай рабоце, у 2000—2010 гг. дырэктар Інстытута эксперыментальнай батанікі імя В. Ф. Купрэвіча Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
Асноўныя працы па прадукцыйных працэсах раслін, даследаванні морфафізіялагічных заканамернасцяў фармавання і функцыянавання высокапрадуктыўных і ўстойлівых аграцэнозаў сельскагаспадарчых культур, эколага-фізіялагічных асноў павышэння іх прадуктыўнасці. Сфармаваў канцэпцыю біялагічнай патэнцыялу прадуктыўнасці як новы метадалагічны прыём аналізу заканамернасцяў фармавання аграфітацэнозаў, пазнання асаблівасцяў ўзаемасувязі і інтэграцыі асобных функцыянальных сістэм расліны ў прадукцыйным працэсе. Вылучыў гіпотэзу аб тым, што галоўным фактарам перарывістасці ў эвалюцыі біёты планеты Зямля з’яўляюцца перыядычныя змены рэжыму сонечнай радыяцыі ля яе паверхні.