Мешулам Лявонцін (іўр.: משולם ליבונטין, 1884, Магілёў — 18 верасня 1957, Тэль-Авіў) — ізраільскі ўрач.
Нарадзіўся ў сям’і дзеяча яўрэйскага асадніцкага руху ў Палестыне Залмана-Давіда Лявонціна і Ціпоры Каган. Пачаў вывучэнне медыцыны ў Маскоўскім універсітэце, атрымаў доктарскую ступень ва ўніверсітэце Мюнхена.
У 1911 годзе эміграваў у Палестыну. У гады Першай сусветнай вайны служыў ваендоктарам ў яўрэйскіх частках брытанскай арміі. З пачатку 1920-х гадоў па 1933 год узначальваў лякарню «Хадаса» у Тэль-Авіве (пасля 1933 года кіраўнік эпідэміялагічнага аддзялення гэтай бальніцы), стаяў ля вытокаў службы хуткай дапамогі ў ішуве «Маген Давід Адом», у 1936 годзе стварыў першую службу здачы крыві ў Палестыне. Падчас Другой сусветнай вайны ўваходзіў у кіраўніцтва грамадзянскай абароны ў Палестыне.
Мешулам Лявонцін — артыкул з Расійскай яўрэйскай энцыклапедыі
Тэмы гэтай старонкі (8):