У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Напружанне.
Механічнае напружанне - гэта мера ўнутраных сіл, якія ўзнікаюць у целе, якое дэфармуецца пад уплывам розных фактараў. Механічнае напружанне ў кропцы цела вызначаецца як адносіна ўнутранай сілы да адзінкі плошчы ў дадзенай кропцы разгляданага сячэння.
Напружання з’яўляюцца вынікам ўзаемадзеяння часціц цела пры яго нагружаная. Знешнія сілы імкнуцца змяніць ўзаемнае размяшчэнне часціц, а напружання, якія ўзнікаюць пры гэтым, перашкаджаюць зрушэнню часціц, абмяжоўваючы яго ў большасці выпадкаў некаторай малой велічынёй.
F S
{\displaystyle Q={\frac {F}{S}}}
Q — механічнае напружанне. F — сіла, якая ўзнікла у целе пры дэфармацыі. S — плошча. Адрозніваюць дзве складнікі вектара механічнага напружання:
σ
{\displaystyle \sigma }
).
τ
{\displaystyle \tau }
).
Сукупнасць напружанняў, якія дзейнічаюць па розных пляцоўках, праведзеным праз дадзеную кропку, называецца напружаным станам у кропцы.
У сістэме СІ механічнае напружанне вымяраецца ў Паскалях.
Асноўны артыкул: Тэнзар напружанняў
Больш строга механічнае напружанне - тэнзарная велічыня. Кампаненты тэнзара напружанняў
σ
i j
{\displaystyle \sigma _{ij}}
роўныя адносінах кампаненты сілы
Δ
F
i
{\displaystyle \Delta F_{i}}
, дзеючай на элементарную пляцоўку
Δ S
{\displaystyle \Delta S}
да яе плошчы:
σ
i j
=
Δ
F
i
Δ
S
j
{\displaystyle \sigma _{ij}={\frac {\Delta F_{i}}{\Delta S_{j}}}}
Тут пад
Δ
S
j
{\displaystyle \Delta S_{j}}
маюцца на ўвазе кампаненты вектара, утворанага з нармалі да элементарнай пляцоўцы
n →
{\displaystyle {\vec {n}}}
і яе плошчы
Δ S
{\displaystyle \Delta S}
:
Δ
S →
=
n →
Δ S
{\displaystyle \Delta {\vec {S}}={\vec {n}}\Delta S}
Такім чынам сіла, якая дзейнічае на нейкі аб’ём V, роўная інтэгралу тэнзара напружання на мяжы гэтага аб’ёму па паверхні гэтага аб’ёму,
S
{\displaystyle S}
, калі няма аб’ёмных сіл:
F
i
=
∮
S
σ
i j
d
S
j
{\displaystyle F_{i}=\oint _{S}\sigma _{ij}dS_{j}}