Лік Вольфа («міжнародны лік сонечных плям», «адносная колькасць сонечных плям», «цюрыхскі лік») - названы ў гонар швейцарскага астранома Рудольфа Вольфа лікавы паказчык колькасці сонечных плям. З’яўляецца адным з самых распаўсюджаных паказчыкаў сонечнай актыўнасці.
Лік Вольфа для дадзенага дня вылічаецца па формуле
k ( f + 10 g )
{\displaystyle W=k(f+10g),!}
,
дзе
W - лік Вольфа; f - колькасць назіраных плям; g - колькасць назіраных груп плям; k - нарміровачны каэфіцыент. Нарміровачныя каэфіцыенты k выводзяцца для кожнага назіральніка і тэлескопа, што дае магчымасць сумесна выкарыстоўваць колькасці Вольфа, знойдзеныя рознымі назіральнікамі. За міжнародную сістэму прынятыя колькасці Вольфа, якія ў 1849 годзе пачала публікаваць Цюрыхская абсерваторыя, і для якіх каэфіцыент k прыняты роўным 1. У цяперашні час зводка усіх назіранняў сонечных плям і вызначэнне сярэднемесяцовых і сярэднегадавых значэнняў лікаў Вольфа вырабляецца ў Цэнтры аналізу дадзеных па ўплыву Сонца (Бельгія). Існуюць таксама шэрагі лікаў Вольфа, адноўленыя паводле ўскосных звестак для эпохі, папярэдняй 1849.
Швейцарскім астраномам Максам Вальдмайерам [1] атрымана наступная эмпірычная залежнасць паміж сярэднегадавымі значэннямі колькасці Вольфа і сумарнай плошчай сонечных плям:
16
,
7
W
{\displaystyle F=16{,}7;W,!}
,
дзе F - плошча плям у мільённых долях паўсферы. Аднак маецца шэраг указанняў [2] на змяненне характару гэтай сувязі з часам.