У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Леў IV.
Леў IV Хазар (25 студзеня 750 — 8 верасня 780) — візантыйскі імператар з Ісаўрыйскай дынастыі, які кіраваў у 775—780 гг.
Леў IV быў сынам імператара Канстанціна V. Мянушку «Хазар» — указанне на этнічную прыналежнасць яго маці, імператрыцы Ірыны. За яго кароткае валадаранне ганенні на іконы амаль спыніліся. Па словах Феафана, імператар Леў на кароткі час паказаў сябе набожным і прыхільнікам Багародзіцы і манахаў. Толькі незадоўга да смерці ён зноў змяніўся і аднавіў ганенні на іконашанавальнікаў. Неўзабаве пасля гэтага карбункулы пакрылі яго галаву, ён запаў у жорсткую гарачку і памёр. Прычынай захворвання, паводле храналогіі Феафана, стала яго жаданне валодаць каронай Маўрыкія, якая была пахаваная разам з целам імператара Іраклія. Карона была вынятая з магілы і Леў, надзеўшы яе на сваю галаву, нібыта атрымаў атручванне ад трупнага яду.
| Папярэднік: Канстанцін V |
Візантыйскі імператар 775 — 780 |
Пераемнік: Канстанцін VI |