У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Скурат. Кім Уладзіміравіч Скурат (14 студзеня 1937, Бягомль, Докшыцкі раён, Віцебская вобласць — 28 кастрычніка 1997) — беларускі вучоны, мовазнаўца і педагог. Кандыдат філалагічных навук (1972).
Скончыў Мінскі педінстытут (1958), аспірантуру пры гэтым інстытуце (1970). Працаваў настаўнікам у Траскоўскай сярэдняй школе і Ратамскай школе-інтэрнаце (1960—1963), супрацоўнікам і загадчыкам сектара Дзяржаўнага музея БССР (1964—1967), навуковым супрацоўнікам (1970—1975), старшым навуковым супрацоўнікам Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа АН Беларусі. З 1977 года — дацэнт кафедры беларускага мовазнаўства Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя М. Танка, адначасова ў 1991—1994 гадах — намеснік дэкана факультэта філалогіі.
Шмат часу аддаваў працы са школьнікамі, актыўна ўдзельнічаў у правядзенні абласных і рэспубліканскіх алімпіяд па беларускай мове.
Аўтар навуковых прац па гісторыі беларускай мовы, у тым ліку кнігі «Даўнія беларускія меры (лексічны аналіз)» (1974), даследаваў мову помнікаў беларускага пісьменства, сучасны стан і функцыянаванне беларускай мовы. Распрацаваў і выкладаў лінгвістычныя курсы «Уводзіны ў мовазнаўства» і «Агульнае мовазнаўства», адзін з аўтараў дапаможніка для студэнтаў філалагічных факультэтаў «Сучасная беларуская літаратурная мова» (3-е выд. 1993) і кнігі «Беларуская граматыка» (1986). Пад яго навуковай рэдакцыяй выйшаў дапаможнік для студэнтаў педінстытутаў «Уводзіны ў мовазнаўства».
Узнагароджаны знакам «Выдатнік адукацыі Беларусі».